Tímarit Máls og menningar - 01.05.2004, Síða 77

Heimur Sigrúnar
látið sig dreyma um. Hún er fullorðin manneskja eins og ungir lesendur
myndu vilja vera: Hress, skemmtileg og alltaf til í að leika sér.
Þá má víða finna boðskap sem umhverfisverndarsinnar yrðu hrifnir
af. f Allt í plati fylgjumst við með Krókófílunum hjúkra þorskum sem
hafa orðið fyrir alvarlegri eitrun í sjónum því „það eru engin takmörk
fyrir því hvað mannfólkinu dettur í hug að kasta í sjóinn, alls konar eitri,
olíu, herðatrjám, plastbrúsum, tyggjói og gömlum gleraugum.“viii
Stundum gera persónur Sigrúnar líka grín að boðskap hefðbundinna
barnabóka. „Það er [ ... ] góð regla AÐ BORÐA ALDREI VINI SÍNA!“1X
segir Hrollfríður frænka og það er alveg satt.
Leikur með tungumálið
Eitt af því sem maður fær ekki nóg af í bókum Sigrúnar er hvernig hún
leikur sér með tungumálið. „Skóflið þessu í ykkur!!“ segir Þjóðhildur í
Allt í plati þar sem hún stendur fyrir framan mannhæðarháa rjómatertu
og réttir þeim Höllu og Eyvindi skóflur 1 fullri stærð.
í Kynlegur kvistur á grænni grein kynnast Harpa og Hrói furðulegu
systkinunum og skógarbúunum Kvisti og Greinaflækju. Orðfæri Kvists
einkennist að miklu leyti af myndmáli skógarins. Hann notar til dæmis
orðið greinilega oftar en flestir aðrir sem og önnur orð sem fela í sér orð-
myndina „grein“. Greinaflækja er t.d. greinagóð stúlka þótt sérgrein
hennar sé að hrekkja gamalt skógarskrímsli og koma sér í vandræði í stað
þess að festa rætur eins og til er ætlast.
í Draugasúpunni segir hauslausi maðurinn að „höfuðatriðið [sé] að
halda haus“, en beinagrindinni finnst „beina leiðin [ ... ] áreiðanlega best“.x
Þá hefur enn ekki verið fjallað um það hvernig persónum er lýst með
orðfæri sínu. Mamma Málfríðar er feykilega gömul kona. Aldur hennar
er mjög á reiki en mál hennar er gamaldags og sker sig frá öðrum texta
bókarinnar. „Það eru öll tormerki á því að Málfríður geti gengið til leiks
með þér. Ég ræ nú að því öllum árum að koma henni út í atvinnulífið.
Hún þarf að fara að vinna fyrir sér, eiga til hnífs og skeiðar,“xi svarar hún
Kuggi þegar hann kemur að spyrja eftir dóttur hennar.
í bókunum um Teit tímaflakkara (1998-2001) ferðast Teitur bæði
fram og aftur í tímann. f fortíðinni kynnist hann Narfa sem talar forn-
mál: „Vér höfum engu að tapa ... allt að vinna! Og munum vér vera þau
einu sem getum bjargað vorri jarðarkringlu og mannkyni öllu fyrr og
síðar!“xii segir hann í hita leiksins. Teitur eignast líka vinkonu í framtíð-
inni, Stellu. Hún talar framtíðaríslensku sem er gegnsýrð öllum þeim
ambögum sem víða er að finna í fjölmiðlum nú á tímum. „Hvað ertu að
TMM 2004 • 2
75