Tímarit Máls og menningar - 01.09.2005, Síða 11

Moldin syngur ekki alltaf
vinskaparins, eða eins og þögnin á milli þeirra sem vinna saman allan dag-
inn án þess að tala saman, og eru allan tímann jafngóðir vinir fyrir því?
En þó hef ég oft þurft að tala við þig. Já, þú getur því nærri. Fyrir utan
allt sem ég þurfti að þakka þér fyrir - (og það var býsna margt, máttu
vita) þá þurfti ég þó að ávíta þig harðlega fyrir að hafa sent svínunum
„Nú er hún átján ára“, Ragni mín, ég er grátlega hlessa. Þetta var kvæði
um kærustuna mína, manneskja. Sástu það ekki? Og það ekki eldra en
nokkurra daga þegar þú fékkst það í hendur. Svo skyldi það koma í ein-
hverju tímaritinu. Þá segja bölvaðir strákarnir sín á milli, og gæta þess
að ég heyri það undir væng: Þetta gerði Gvendur á Kirkjubóli um Ingu
litlu í Hvammi í fyrra - ha ha ha ha ha - og sendi það spenvolgt í prent-
smiðjuna ha ha ha. - Eða þá blessað barnið sem hélt að enginn í öllum
heiminum ætti þetta kvæði nema hún.
Ó, Ragni mín, að ég skuli vera að jagast í þér um þetta smaatteri - þar
sem líka að samviskan var búin að slá þig fyrir þetta, og þú búin (í litlu
indælu bréfi sem ég þakka þér fyrir) að afsaka þig. [...]
Ragni. Að þú skyldir geta látið kvæðin mín frá þér. Ég meina ekki þín
vegna. Heldur vegna drengsins þíns. Héðan í frá þorir hann aldrei að
senda þér kvæði sem ekki mega allir sjá. - Nei, systir mín, að ég skuli
láta eins og hysteriskur asni. Að ég skuli segja þetta og þekkja þig þó.
Fyrirgefðu, fyrirgefðu. - En ég á svo bágt með að horfa á fólk lesa kvæði
eftir mig. Það ýmist glottir eða slettir í góm. Þú getur auðvitað ekki skil-
ið hvað það er mér mikill „torture“ slíkt og þvílíkt, en ég verð þá svo
hræðilega hræðilega lítill. Og það er það sem fólkið hefur gaman af. Og
þrátt fyrir allt þetta las [ég] upp eftir mig tvö kvæði á kaupakonuskrall-
inu í sumar, og varð svo þar á eftir við beiðni Magnúsar Ásgeirssonar
um að fá að sjá eftir mig fleiri kvæði, og svo sendi ég erfiljóð eftir mig
til birtingar í Lögréttu. — Nei það er ekkert mark á mér takandi. Fyrir-
gefðu fyrirgefðu. - Ég er ógurlega viljaveik sál. Það er það eina sem ég
veit.
Seinna í vetur ætla ég að skrifa þér aftur. Guðs friði þangað til og
gleðileg jól elsku systir mín.
Þinn Guðm. Böðvarss.
Hvítárbakka á þrettándadag jóla 1930
Elsku drengur minn!
Það er satt, það er undarlegt að ég skuli ekki hafa skrifað þér í allt
haust og allan þennan langa, langa vetur. En það er ekki fyrning vin-
áttunnar. Hversvegna skyldi ég þá tala við þig á hverjum degi og hverri
nóttu og leita ráða hjá þér og ráðleggja þér, grátbæna þig um þetta og
TMM 2005 • 3
9