Skessuhorn - 18.12.2019, Blaðsíða 54

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 201954
Kveðjur úr héraði
Ég nýt þeirrar gæfu að eiga ein-
ungis gleðiríkar minningar um
bernskujólin. Ég ólst upp í Stykk-
ishólmi. Foreldrar mínir, Hallfreð-
ur og Hjördís, hófu ung að eiga
börn. Hulda er elst, svo Lalli, Siggi
og Elli. Eftir tíu ára hlé fæddist ég
og Ella tveimur árum síðar. Ég óx
úr grasi í vari ástríkra foreldra og
margra ættingja í nágrenninu. Jóla-
undirbúningur heimilisins var eins
og venjan bauð á þessum tíma.
Þvegið, skúrað, skreytt og bakað.
Húsið angaði ýmist af nýbökuð-
um smákökum, Ajax-ilmi eða tekk-
olíu. Aðfangadagur var oftast með
svipuðu sniði. Við Ella horfðum
á barnaefnið í sjónvarpinu. Síð-
an var farið í bíltúr um bæinn til
að dreifa jólakortum og gjöfum til
vina og ættingja. Klukkan sex sát-
um við prúðbúin og hljóð í stof-
unni og hlustuðum með mismik-
illi athygli á jólamessuna. Augun
áttu það til að hvarfla löngunarfull
að lokkandi jólapökkunum undir
skreytta gervijólatrénu. Framan af
var heimareykt hangikjöt með öllu
tilheyrandi í matinn á aðfangadags-
kvöld. Ella var ekkert sérlega hrifin
af því og man ég að ein jólin spurði
hún hvort ekki væri hægt að breyta
til næst og hafa soðinn fisk. Eft-
ir að mamma hafði lagað uppstúf-
inn og pabbi blandað jólaölið hófst
borðhaldið. Sumir voru lengur að
borða en aðrir. Undir lok máltíð-
ar var spenningurinn orðinn mikill
en loks kom sú stund að pabbi byrj-
aði að lesa á pakkana. Seinna um
kvöldið röltum við til afa og ömmu
sem bjuggu í sömu götu. Þar áttum
við notalega stund með stórfjöl-
skyldunni.
Árið 1986 upplifði ég jólin á ör-
lítið annan hátt. Mamma og pabbi
voru þá farin að syngja með kirkju-
kórnum og höfðu nokkrir kirkjukór-
ar á Snæfellsnesi tekið sig saman og
myndað Jöklakórinn. Kórinn hugð-
ist fara í langferð og m.a. syngja í
Betlehem á jólanótt. Mamma seg-
ir að það hafi verið erfið ákvörðun
hjá þeim pabba að skilja ,,litlu kið-
lingana sína“ eina heima yfir jólin.
Það var ekki fyrr en Ella systir, þá
11 ára, sagði ákveðin: ,,Ef þið farið
ekki þangað núna, þá gerið þið það
aldrei!“ Það varð úr. Óneitanlega
var skrýtið að hugsa til þess að pabbi
og mamma yrðu ekki með okkur
yfir hátíðirnar. Hins vegar var líka
spennandi tilhugsun að við systkin-
in yrðum ein heima. Að vísu ekki öll
því Elli, sem þá var í námi í Noregi,
ákvað að vera þar yfir jólin, þar sem
foreldrarnir yrðu að heiman. Við hin
vorum saman. Hulda og Björgvin
maðurinn hennar, áttu þá þrjú börn,
og komu þau til okkar hinna þetta
aðfangadagskvöld. Einhverra hluta
vegna langaði okkur að bregða út af
vananum og kasta sumum af okkar
gömlu venjum fyrir róða. Þetta yrðu
partýjólin! Hulda og Bjöggi fundu
uppskrift af dýrindis appelsínuönd,
sem Ellu til mikillar gleði, kom í
stað þjóðlegs hangikjötsins. Allt
var á léttu nótunum. Yfir messunni
baksaði eldra fólkið við að steikja
öndina og þau yngri léku sér. Þar
sem Lalli er elstur bræðranna fékk
hann þann heiður að lesa á pakkana.
Við héldum þó þeim sið að fara til
afa og ömmu og óska ættingjunum,
þ.e. þeim sem ekki voru í Betlehem,
gleðilegra jóla. Einn á stútenda-
görðum í Noregi kom Elli sjálfum
sér á óvart með að halda fast í gömlu
jólahefðirnar. Hann hafði auðvitað
fengið pakka frá Íslandi með jóla-
kræsingum og gjöfum. Að morgni
aðfangadags rölti hann út í skóg og
fann grenigrein sem var ágætis ígildi
jólatrés. Um daginn las hann í bók,
þar til kominn var tími til að snurf-
usa sig fyrir kvöldið. Spariklædd-
ur settist hann og dottaði samvisku-
samlega yfir norsku messunni í út-
varpinu. Í rólegheitum snæddi hann
svo alíslenska jólamáltíð, hangi-
kjöt, uppstúf og Ora grænar baun-
ir og tók svo til við að opna jólagjaf-
irnar. Þessi fyrstu öðruvísi jól hans
voru einkar þægileg sagði hann okk-
ur í síma seinna um kvöldið. Á sama
tíma upplifðu foreldrar okkar fram-
andlegustu jól ævi sinnar. Á jólanótt
sungu þau undir stjörnubjörtum
himni í Betlehem, ásamt fjölda kóra
frá ýmsum löndum. Þau sáu margt
nýtt í þessari ferð, í Ísrael, Egypta-
landi og í Róm þar sem þau m.a.
sóttu Páfann heim. Þetta var sann-
kölluð ævintýrareisa. Síðan þá hafa
liðið mörg jól, sum meira hefðbund-
in en önnur. Við systkinin eigum
fjölskyldur og höldum jólin á okkar
hátt. Á aðventunni líða margar ljúf-
ar minningar tengdar bernskujólun-
um um hugann. Sumar tregablandn-
ar, ekki síst er ég hugsa til þeirra sem
farnir eru. Þessar minningar ásamt
öðru tengir fjölskylduna saman. Við
eigum hvort annað að og ég trúi því
að pabbi fylgist með okkur og gæt-
ir, líkt og hann gerði svo vel á með-
an hann lifði.
Með kærum jólakveðjum,
Halla Dís Hallfreðsdóttir.
Jólakveðja úr Stykkishólmsbæ:
Fyrstu öðruvísi jólin
Jólakveðja úr Helgafellssveit::
Tekur jólamynd
á hverju ári
Þessi tími árs þegar jólaljósin koma
upp og birta upp skammdegið er
einn af mínum uppáhaldstímum
enda elska ég aðventuna og fæ al-
veg skreytingaræði. Ég er frá Stað
í Reykhólasveit, en bý í dag á Grís-
hóli í Helgafellssveit. Ég hef búið
á nokkuð mörgum stöðum og eftir
að ég fór sem skiptinemi til Þýska-
lands 16 ára árið 1998-1999 þá hef
ég ekki búið í sama húsinu sam-
fleytt lengur en í tvö ár. Ég bjó í
Bretlandi á árunum 2007-2014 en
var öll sumur heima enda ekta Ís-
lendingur og kom svo alfarið heim
árið 2014 með BS gráðu í alþjóð-
legri ferðamálastjórnun frá Oxford
Brookes og árið 2017 útskrifaðist
ég sem búfræðingur frá Landbún-
aðarháskóla Íslands á Hvanneyri.
Þá fór flökkukindin í mér að
slaka aðeins á og flutti ég á Grís-
hól í Helgafellssveit, fór að vinna
á nokkrum stöðum í Stykkishólmi
og byrjaði svo að vinna að mínu
sterkasta áhugamáli – rekjanleika
á íslenskri ull og er í dag að vinna
með að selja garn með rekjan-
leika til kindarinnar og halda ullar-
kynningar fyrir hópa undir merkj-
um Skarpa.is. Já, ég er ein af þess-
um sem er talin vera vel virk og
orkumikil og á aðventunni eykst
þessi orka og það er margt sem ég
bralla yfir aðventuna. Í nokkur ár
gerði ég jólabréf þar sem ég sagði
frá hvað hafði drifið á mína daga
yfir árið, þau voru oft ansi löng,
það er svo miklu skemmtilegra að
fá að upplifa það sem ættingjar og
vinir eru að gera en að lesa bara
stutta kveðju. Ein hefð sem hefur
verið hjá mér í mörg ár og hefur
haldist er að taka jólamynd, síðustu
ár er það mynd af mér og kærast-
anum og eitthvað af þeim dýrum
sem við búum með hérna á Grís-
hóli. Svo byrjaði ég á því árið 2014
að safna öllum jólakortum sem ég
fékk og opna þau ekki fyrr en á að-
fangadagskvöld. Þegar ég byrj-
aði að halda jólin hér á Gríshóli
þá voru þau einnig með þessa hefð
nema þau létu giska hver hafði sent
það með því að lesa á umslagið. Ég
náði ekki mörgum fyrsta árið en ég
vil halda að þeim fjölgi á hverju ári
sem ég næ rétt.
Aðventan er sá tími þar sem sælla
er að gefa en þiggja og hef ég oft
lagt áherslu á góðverk á aðvent-
unni, nokkur ár gerði ég dagatal
þar sem á hverjum degi átti ég að
gera ákveðið góðverk – vissi ekki
hvað það var fyrr en þegar ég tók
miðann af dagatalinu að morgni
dags og það var svo skemmtilegt og
gefandi að gleðja einhvern. Gerði
þetta sérstaklega þegar ég hélt jól-
in í Bretlandi og eyddi ansi mörg-
um kvöldum í sjálfboðastarfi í eld-
húsi fyrir heimilislausa. Það opn-
aði fyrir manni augun hvað það er
svo margt sem við tökum sem sjálf-
sagðan hlut og ein jólin þá gaf ég
öllum sem komu í eldhúsið jólagjöf
– það var lítið en gleðin sem skein
úr augunum á fólkinu gaf mér
svo mikið. Það er bara svo miklu
skemmtilegra að gefa en að þiggja
að mínu mati.
Jólaskreytingaræðið mitt er best
lýst að þegar ég bjó í litlu húsi á
Reykhólum 2014-2015. Þá var hús-
ið mitt jólahúsið, jólaskrautið mitt
yfirtekur ávallt staðinn þar sem ég
bý og stofan á Gríshóli verður að
litlu jólalandi á hverjum jólum.
Engin undartekning í ár þó að ég
verði í hinni sveitinni á aðfangadag
og á bókað eftir að skreyta fleiri
staði áður en jólin ganga í garð.
Munum að jólagjöfin þarf ekki
að kosta heilan helling, heldur er
það hugurinn sem skiptir máli, að
fólk hafi hugsað til þín á aðvent-
unni og að þú hugsir til þeirra.
Gleðileg jól og farsælt komandi
ár
Kveðja úr Helgafellsveit,
Harpa Eiríksdóttir.