Skessuhorn - 18.12.2019, Blaðsíða 52

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 201952
Kveðjur úr héraði
Jólakveðja frá Grundarfirði:
„Mér finnst alltaf
svo gaman þegar
fjölskyldan kemur
saman“
Jólaundirbúningur byrjar frek-
ar snemma hjá mér. Þar má fyrst
nefna kirkjukór bæjarins. Jólalög-
in eru æfð frá nóvemberbyrjun og
jafnvel aðeins fyrr. Svo dett ég al-
veg í jólastuðið þegar við skreytum
veitingastaðinn okkar Bjargarstein
Mathús fyrir árlegu hátíða-kvöld-
verðina þar, stíll staðarins er í anda
gamla hússins Bjargarsteins og því
höfum við áherslu á gamaldags eða
alvöru gamlar jólaskreytingar eins
og maður man eftir frá barnæsk-
unni hjá foreldrum, ömmum og
öfum. Gamla jólatréð sem ég á frá
ömmu Fríðu og afa Kalla er svo fal-
legt og tilheyrandi á Bjargarsteini.
Það hefur verið föst venja hjá
mér og Ólöfu Hildi vinkonu minni
í yfir þrjátíu ár að búa til konfekt
saman. Þó að vinkona mín sé flutt
héðan, þá höfum við haldið þess-
ari hefð og hittumst við alltaf í kon-
fektgerð. Þetta er mikil gæðastund
og alls konar góðgæti fyllir stafla af
dollum. Einnig hef ég bakað og sett
saman piparkökuhús, svo auðvitað
fyllt það með sælgæti. Nú seinni
árin hafa barnabörnin hjálpað mér
að skreyta íbúa þess, svo er föst
venja að sá eða þau yngstu í hópn-
um fái að brjóta húsið með mikl-
um tilþrifum og buffhamri á Þrett-
ándanum.
Ég hef alltaf verið jólabarn, og
hef verið svolítið fastheldin á hefð-
ir. Ég fæddist og ólst upp í Stykk-
ishólmi, svo að mínar jólaminn-
ingar úr æsku eru þaðan. Lyktin af
jólaeplum, og að fá malt og app-
elsín, var fastur liður. Eitt sem ég
geri enn á aðfangadagsmorgun er
að syngja vísu sem mamma mín Pá-
lína kenndi mér og hún lærði í Flat-
ey þar sem hún er uppalin, vísan er
þannig:
Blessuð jólin koma í kvöld,
kátur verð ég þá.
En ekki litlu aumingjarnir,
úti í köldum snjá.
Þar er átt við mýsnar, en við
hugsum líka um fuglana þegar við
förum með þessa vísu. Ég man allt-
af eftir spennunni þegar hurðin
inn í stofu var opnuð klukkan sex
á aðfangadag. Þá voru mamma og
pabbi búin að skreyta jólatréð og
setja jólaljós í gluggana. Við systk-
inin máttum ekki kíkja áður en há-
tíðin gengi í garð. Þetta var fyrir
tíma sjónvarpsins svo ekki var horft
á barnaefni fyrir komu jólanna. Við
fórum alltaf í mat til afa og ömmu
á aðfangadagskvöld og opnuðum
pakka þar.
Mér finnst alltaf svo gaman þeg-
ar fjölskyldan kemur saman og
helst vil ég hafa börn og barnabörn
sem flest í kringum mig um hátíð-
arnar. Við hjónin erum svo lánssöm
að hafa endurheimt bæði börnin
okkar heim í Grundarfjörð, eftir að
þau prófuðu að búa annars staðar
um tíma.
Þakklæti er mér efst í huga, þegar
ég hugsa um síðastliðið ár. Mest er
ég þakklát fyrir fjölskylduna mína,
við höfum lært að það er ekki sjálf-
gefið að allir séu við góða heilsu en
við trúum að nýtt ár gefi okkur og
ykkur öllum endurnýjaðan styrk til
að takast á við hvað sem er og horf-
um björtum augum fram á við.
Ég óska öllum gleði og friðar
með hækkandi sól.
Olga Sædís Einarsdóttir.
Gamla jólatréð frá ömmu Fríðu komið
upp í Bjargarsteini Mathúsi.
Olga ásamt fjölskyldu sinni ein jólin.
Jólakveðja úr Eyja- og Miklaholtshreppi:
„Þeir sem kærleiks láta ljós - lýsa og
ylja þreyttum hjörtum“
Mig langar að deila með ykkur einni
þeirri bestu og fallegustu minningu
sem að ég á um aðdraganda jóla úr
barnæsku.
Við erum stödd í gamla bæn-
um á Ytra-Hólmi í Innri-Akra-
neshreppi, nú Hvalfjarðarsveit, hjá
ömmu minni og afa, Bryndísi og
Jóni heitnum. Það er komin Þor-
láksmessa. Jólagardínurnar eru
komnar upp fyrir eldhúsgluggann
og logar á brúna fallega aðventu-
ljósinu þeirra. Það eru mandarínur
í skál á eldhúsborðinu. Amma hef-
ur bakað fjölmargar sortir af smá-
kökum, lagtertum, hveitikökur og
fleiru eins og henni og húsmæðrum
af hennar kynslóð er einum lagið.
Ilmur af negul og kanil fyllir loftið
ásamt keim af tekkolíu og gólfbóni.
Að vanda hefur amma farið mikinn
í þrifum og borið á öll viðarhús-
gögnin í stofunni. Það má spegla sig
á eldhúsgólfinu, það gljáir svo eftir
að það fékk jóla-bónið. Í minning-
unni segir þessi ilmur sem að liggur
í loftinu að það séu alveg að koma
jól. Afi liggur flatur á eldhúsgólfinu
nýbónaða í hádegis-leggjunni sinni
og óma frá honum dálitlar hrot-
ur. Amma er að setja á rjómatertu.
Svona alvöru rjómatertu. Svamp-
botna sem að hún hefur að sjálf-
sögðu bakað sjálf, bleyttir með safa
af kokteilávöxtum og liggja þeir
svo á milli botnanna kæfðir í þeytt-
an rjóma. Svo er rjóma sprautað úr
sprautupoka með stút með örugg-
um og fimum handtökum ömmu
utan á tertuna. Er verkið fullklárað
þegar nokkrum kokteilberjum hef-
ur verið komið fyrir ofan á öllum
herlegheitunum. Einum og ein-
um bita af kokteilávöxtum er laum-
að í minn munn af ömmu á með-
an ég stend á stól við hlið hennar
og hef ekki af henni augun á með-
an hún töfrar fram þetta listaverk.
Að lokum fæ ég að sleikja rjómann
af sleifinni. Föðursystir mín situr
við eldhúsborðið, drekkur Tab úr
glerflösku og fær sér smók á meðan
hún bíður þess að tertan verði klár
en hún hefur fengið það verkefni
að koma tertunni þangað sem að
hún á að fara. Þessi terta á að fara
til Halldórs eða Dóra eins og hann
var kallaður og bjó á Heynesi. Dóri
var einbúi til margra ára. Dóra var
færð rjómaterta á Þorláksmessu frá
ömmu allt til hans síðustu jóla, árið
2001. Dóri kom svo við í einhverri
ferðinni á Akranes á hjólinu sínu
þegar sól fór að hækka á lofti og
skilaði tertudisknum. Í eitt skiptið
fylgdi með miði og á honum stóðu
þessar ljóðlínur eftir hann sjálfan:
Þegar lægst á lofti er sól
ljóma kærleikans ljósin björtu
annars væru engin jól
og ekkert gleddi döpur hjörtu.
Þeir sem kærleiks láta ljós
lýsa og ylja þreyttum hjörtum
líkt og vorsól vermir rós
veita frá sér geislum björtum.
(Höf: Halldór Kristjánsson,
Heynesi)
Þetta gerði amma alltaf á Þor-
láksmessu og farið var með tertur
og ostabakka á fleiri staði en bara til
Dóra. Þessi fallega hefð nær a.m.k.
aftur til tengdamóður ömmu eða
langömmu minnar Petrínu Jóns-
dóttur á Ytra-Hólmi. Að muna eft-
ir og hugsa til einstæðinga og lít-
ilmagna í aðdraganda hátíða, há-
tíðar ljóss og friðar. Ljóðlínurn-
ar hans Dóra segja svo margt. Oft
þarf ekki mikið til að ylja einstæð-
ingsins hjarta. Þetta innlegg tek ég
með mér úr barnæskunni, sem og
svo margt annað sem að hún amma
og aðrir hafa kennt mér og er hjarta
mitt fullt þakklætis fyrir það.
Ég er mikið jólabarn og hef alltaf
verið og sést það vel á heimilinu. Oft
hefur verið hlegið að því að maður-
inn minn sé ennþá með glimmer í
skegginu fram undir þorrann eft-
ir skreytinga æðið mitt. Á þessum
dimmasta tíma ársins finnst mér
yndislegt að lýsa tilveruna aðeins
upp í kringum mig, með ljósum og
skrauti. En þrátt fyrir allt heimsins
prjál, þá megum við ekki gleyma
því um hvað jólahátíðin snýst. Fyr-
ir mér snýst hún um kærleik, ást og
frið. Þetta er hátíð barnanna og það
er yndislegt og þakkarvert að fá að
upplifa jólin í gegnum börnin sín.
Njóta samveru með fjölskyldu og
vinum. Láta eitthvað gott af sér
leiða og gleðja hjörtu annarra. Vera
góð við hvort annað.
Langar mig að senda lesendum
Skessuhorns mínar bestu óskir um
gleðilega jólahátíð og farsæld og
frið á nýju ári úr Eyja- og Mikla-
holtshreppi.
Sigurbjörg Ottesen
Brúðhjónin reka hér kýrnar heim í mjaltir á brúðkaupsdaginn sinn. Ljósm. Gunnhildur Lind Photography
Sibba frá Hjarðarfelli á brúðkaups-
deginum í sumar.
Ljósm. Gunnhildur Lind Photography.