Skessuhorn - 18.12.2019, Blaðsíða 77

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2019 77
ir það. „Ég er reyndar hættur að
finna fyrir þessu en maður var lengi
á eftir að fá svona flash back,“ seg-
ir hann.
Vildu komast heim
Eftir stóra skjálftann vildu þau helst
bara snúa heim aftur en fríið var þó
bara rétt að byrja. „Við hringdum í
utanríkisráðuneytið og þar var okk-
ur sagt að pakka í töskur og vera til-
búin með vegabréfin okkar,“ seg-
ir Rúnar. „Okkur hafði dreymt um
þetta frí svo ótrúlega lengi en eftir
að hafa lent í þessu vildum við bara
komast heim strax,“ segir Rúnar
og bætir því við að þau hafi verið
á strandhóteli á þessum tíma á stað
sem hefði lent undir í flóðbylgju,
en sem betur fer kom engin flóð-
bylgja. „Við þorðum varla að sofna
eftir skjálftann svo við settum disk
á dollu af Pringles snakki svo við
myndum vakna ef það kæmi annar
skjálfti. Ef diskurinn myndi brotna
vorum við búin að ákveða að fara
bara heim. Sem betur fer fórum við
tveimur dögum seinna til Ubud sem
er uppi í fjöllum og minni hætta á
flóðbylgju. Þar vorum við aðeins
rólegri en við fundum samt alveg
litla skjálfta lengi á eftir,“ segja þau
og bæta því við að dvölin á Balí hafi
verið alveg einstök. „Fólkið á Balí
breytti lífi okkar. Þar var fullt af
fólki sem átti kannski ekkert en það
upplifði sig samt ekki fátækt. Það
kvartaði enginn og allir voru alltaf
glaðir og brosandi. Við Íslending-
ar mættum taka þetta til fyrirmynd-
ar,“ segir Rúnar. „Bílstjórinn okk-
ar fékk 23 þúsund krónur á mánuði
og hann sagðist vera einn af þeim
heppnu. Þegar við svo létum hann
fá um tíu til fimmtán þúsund krón-
ur í þjórfé eftir daginn sagðist hann
ekki þurfa þetta því hann væri ekki
fátækur. Hann bjó samt bara í kofa
með þriggja mánaða barn,“ segir
Rúnar.
Tveir hjartslættir
Rúnar og Eyrún komu aftur til Ís-
lands á sunnudegi og hófst glasam-
eðferðin strax á mánudeginum.
Meðferðin gekk vel og í eggheimtu
náðust 17 egg og tólf voru frjóvguð.
„Eftir að egg er frjóvgað þykir best
að bíða með að setja það upp þar til
það er orðið fimm daga gamalt, þá
kallast það blasti,“ útskýrir Eyrún.
Á fimmta degi var svo eitt sett upp
og sex blastar settir í frysti. Stuttu
síðar fengu þau svo jákvætt þung-
unarpróf. „Það var ótrúlega mik-
ið sjokk að sjá prófið, að þetta hafi
bara tekist í fyrstu tilraun,“ segir
Eyrún. „En svo var eiginlega meira
sjokk að sjá tvo hjartslætti í snemm-
sónar,“ bætir Rúnar við. „Það ger-
ist varla að egg skipti sér svona þeg-
ar fimm dagar eru liðnir frá frjóvg-
un og svo gerðist það hjá okkur sem
er alveg ótrúlegt,“ heldur Rúnar
áfram. Meðgangan gekk ekki áfalla-
laust fyrir sig en Eldar var með óút-
skýrða vökvasöfnun í öðru heila-
hvelinu alla meðgönguna. „Það var
ekkert vitað hvað væri að eða hvort
það væri yfir höfuð eitthvað að
honum. Þetta gat þýtt litningagalli
eða svo margt annað eða bara ekki
neitt,“ segir Rúnar. „Það var mikið
sjokk að fá þessar fréttir en við vor-
um alveg harðákveðin í að taka bara
því sem kæmi,“ bætir Eyrún þá við.
Tveir heilbrigðir
drengir
Í síðasta sónarnum kom í ljós að
vökvasöfnunin var farin sem vissu-
lega var mikill léttir fyrir þau bæði.
„Ég fór bara að grenja þegar við
fengum þær fréttr, þvílíkur léttir.
Þetta hafði verið rússíbani frá fyrsta
degi og að fá svo þessar fréttir var
bara svo gott að ég get ekki einu
sinni komið því í orð,“ segir Rún-
ar og brosir. Í þessum síðasta són-
ar kom einnig í ljós að hjartsláttur
annars tvíburans væri að taka dýf-
ur þegar Eyrún fékk samdrætti og
endaði hún í bráðakeisara þennan
dag. „Þegar fylgjan var skoðuð kom
í ljós að Atlas hafði fengið 80% af
næringunni allan tímann svo Eldar
var mikið minni en Atlas og þurfti
að fara á vökudeild,“ segir Rúnar.
Þeir bræður döfnuðu vel og fengu
að fara heim með foreldrum sínum
viku síðar. „Eldar var ekki einu sinni
orðinn tvö kíló þegar við fórum
heim. Honum leið alltaf best þeg-
ar hann var með Atlasi. Hjartalínu-
rit og mettun hjá Eldari hafði ver-
ið að fara upp og niður þar til þeir
voru settir saman í eina vöggu, þá
bara jafnaði þetta sig alveg. Það var
alveg magnað að sjá,“ segir Rúnar
og bætir því við að drengirnir dafni
báðir vel í dag.
Ætlar að láta þekja
sig húðflúrum
Rúnar og Eyrún eru bæði vel
skreytt húðflúrum frá toppi til táar.
„Ég ætla ekki að hætta fyrr en ég
er búinn að láta þekja mig alveg frá
tám upp á haus,“ segir Rúnar en
aðspurður segist hann ekki ætla að
láta flúra andlitið. Hann var 18 ára
þegar hann fékk fyrsta húðflúrið og
segist vera fegin því að hafa ekki
mátt fá sér húðflúr fyrr. „Foreldr-
ar mínir bönnuðu mér að fá mér
húðflúr fyrir 18 ára aldurinn og
ég mæli bara með því að allir for-
eldrar geri það. Maður er bara ekki
nógu þroskaður fyrir þessa ákvörð-
un fyrr og ég myndi meira að segja
mæla með því að fólk bíði alveg til
tvítugs,“ segir Rúnar. Hann segist
eiga mjög lítið eftir til að klára allan
líkamann. „Ég bara fæ mig ekki í að
klára en ég mun gera það. Þetta er
bara farið að vera svo ótrúlega vont
og ég er komin með alveg ógeð,“
segir hann og hlær. „Mér finnst
þetta verða verra með hverju flúrinu
og veit að það eru margir sem eru
mikið flúraðir sammála því,“ seg-
ir hann. „Ég mun samt klára, ég
get ekki verið ókláraður.“ Eyrún
er ekki með alveg jafn mörg húð-
flúr en hún er þó búin að láta þekja
stóran hluta líkamans og segjast þau
bæði hafa fengið sinn skammt af at-
hugasemdum frá fólki vegna húð-
flúranna. „Við förum ekki í sund
án þess að fá athugasemdir,“ segir
Eyrún. „Því miður eru það yfirleitt
neikvæðar athugasemdir en ég held
samt að þetta viðmót sé að breytast
og það deyr vonandi út með eldri
kynslóðum,“ bætir Rúnar við. Að-
spurð segjast þau oftast fá spurn-
ingar um hvernig þau haldi að lík-
aminn þeirra muni líta út þegar þau
verða gömul. „Ég svara því alltaf
bara að ég verði ánægður ef ég verð
svo heppinn að fá að verða gamall,
það fá það ekkert allir,“ segir Rún-
ar og brosir.
„Þú finnur ekkert topp-
íþróttamenn sem eru
að drekka eða nota
fíkniefni“
Eins og segir hér að framan er Rún-
ar Grundfirðingur en hann ólst upp
á Kvíabryggju. Þar kynntist hann
kraftlyftingum sem hann hefur
stundað frá 15 ára aldri. „Það var
frekar sérstakt að alast upp á Kvía-
bryggju. Fjölskyldan mín var þar í
30 ár og starfaði sem fangaverðir,
kokkar eða varðstjórar,“ segir Rún-
ar og bætir því við að þetta hafi ver-
ið heldur óhefðbundnar uppeldis-
aðstæður. „Þetta var sérstakt um-
hverfi sem ég held að hafi spilað inn
í hversu erfitt barn ég var. Á sama
tíma held ég að þetta hafi verið góð
forvörn fyrir mig. Að sjá mennina
sem sátu þarna inni átti klárlega
þátt í að móta mig að þeim manni
sem ég er í dag,“ segir hann. Eft-
ir að hafa kynnst lyftingum var ekki
aftur snúið og Rúnar ákvað strax
að hann vildi verða heimsmeistari
í greininni. „Ég er svo manískur
að ef ég ætla mér eitthvað hætti ég
ekkert fyrr en ég næ því markmiði,“
segir hann og hlær en Rúnar náði
markmiðinu á heimsmeistaramóti
í Las Vegas haustið 2017. Þar að
auki hefur hann þrisvar orðið Evr-
ópumeistari og margoft Íslands-
meistari. „Ég er annar Íslending-
urinn til að vera stigahæstur af öll-
um í mínum þyngdarflokki á Evr-
ópumóti. Hinn Íslendingurinn var
Magnús Ver,“ segir Rúnar og bros-
ir. Rúnar lagði allt í það markmið
sitt að verða heimsmeistari og part-
ur af því var að bragða aldrei áfengi
eða önnur vímuefni. „Það pass-
aði bara ekki inn í þetta markmið
mitt að drekka eða nota eiturlyf. Þú
finnur ekkert toppíþróttamenn sem
eru að drekka eða nota fíkniefni,“
segir hann. Rúnar starfar sem kraft-
lyftingaþjálfari hjá Thors Power-
gym í Kópavogi, líkamsræktarstöð
í eigu Hafþórs Júlíusar Björnsson-
ar. „Ég hef aðeins tekið mér pásu
núna frá keppni og er að einbeita
mér að þjálfuninni,“ segir hann og
bætir því við að hann taki að sér að
þjálfa allskonar fólk. „Það er mikill
misskilningur að kraftlyftingar séu
bara fyrir jötna, Þetta er góð und-
irstaða fyrir alla líkamsrækt,“ segir
Rúnar.
Ljósmyndaáhuginn
mikill
Rúnar starfar einnig sem áhugaljós-
myndari en hann byrjaði að taka
myndir af alvöru fyrir nokkrum
árum. „Ég haf alltaf haft gaman að
ljósmyndun og alltaf pælt í mynda-
vélum á öllum símum sem ég hef átt.
Fljótlega eftir að við Eyrún fórum
að vera saman keyptum við okkur
almennilega vél og ég hef ekki hætt
að taka myndir síðan. Vegna þess
að ég er svona manískur þá tek ég
alltaf allt alla leið og ég bara kenndi
mér sjálfur það sem ég kann,“ seg-
ir Rúnar og hlær. Aðspurður seg-
ir hann það vera skemmtilegast
að taka portret myndir eða lands-
lagsmyndir. „Ég tek líka að mér
að mynda brúðkaup, fermingar og
allt þetta hefðbundna, það borgar
reikningana,“ segir hann og bros-
ir. „En ég hef tekið að mér ótrú-
lega fjölbreytt verkefni og hef í
raun gert ótrúlega hluti á stuttum
tíma,“ bætir Rúnar við, en hann
tók upp auglýsingu fyrir Super-
bowl, tók allar myndirnar á heima-
síðu Netgíró auk þess sem hann
hefur tekið margar myndir fyrir
Viðskiptablaðið og ýmis fatafyrir-
tæki. Rúnar er einnig mikill áhuga-
maður um tónlist og var í mörg ár
í rokkhljómsveitinni Endless dark
ásamt nokkrum öðrum strákum úr
Grundarfirði og Ólafsvík. „Við túr-
uðum mikið erlendis og spiluðum
víða á Íslandi líka. Vorum á Eistna-
flugi sex eða sjö sinnum og líka á
Iceland Airwaves nokkrum sinn-
um. Við höfum farið til Kanada,
Englands og víðar,“ segir Rúnar
en hljómsveitin hætti fyrr á þessu
ári. „Þetta er ekkert rosalega fjöl-
skylduvænt og núna vill maður bara
meira vera heima. Tónlistin var líka
ekki að borga reikningana svo ég
læt ganga fyrir það sem gefur mér
tekjur, ljósmyndunin og þjálfunin,“
segir Rúnar.
Setti Íslandsmet
í réttstöðu
Eyrún er fædd og uppalin í Ár-
bænum, þar sem hún bjó í 20 ár.
„Svo kynntist hún geðsjúkum sveita-
manni,“ segir Rúnar og horfir bros-
andi á Eyrúnu sem tekur undir það.
Eyrún var í mörg ár á kafi í fimleik-
um auk þess sem hún prófaði kraft-
lyftingarnar eftir að hún kynntist
Rúnari. „Ég ætla ekkert að leggja
kraftlyftingar fyrir mig en það var
gaman að prófa aðeins,“ segir hún
og Rúnar bætir þá við að hún hafi
meðal annars sett Íslandsmet í rétt-
stöðu. „Eftir að hafa verið í fimleik-
um í svona mörg ár var ég komin
með mikið keppnisskap svo ég varð
að prófa lyftingarnar og langaði að
keppa og ná árangri. Ég kláraði það
og stefni ekkert á að gera það aftur.
Núna lyfti ég bara fyrir gamanið og
til að halda mér í formi,“ segir hún.
Eyrún er förðunarfræðingur og
naglafræðingur að mennt og stefn-
ir á að læra uppeldis- og menntun-
arfræði í framtíðinni. „Ég hef mik-
ið unnið með börnum og mér þykir
það skemmtilegt og langar að gera
það áfram,“ segir hún.
Vilja ala strákana upp
í Grundarfirði
Spurður hvort hann sjái fyrir sér
að flytja aftur heim í Grundarfjörð
segist Rúnar vilja flytja þangað aft-
ur sem fyrst. „Ég ætlaði aldrei að
flytja frá Grundarfirði og það end-
ar með því að við flytjum þangað,“
segir Rúnar og brosir. „Við erum
alveg sammála um að vilja ala strák-
ana upp þar frekar en hér í bæn-
um. Við viljum frekar að hætturn-
ar tengist því að leika sér uppi í gili
eða úti í læk heldur en hætturnar
við að þeir séu hér í umferðinni,
kannski að skjótast niður á Stjörnu-
torg. Það eru forréttindi að alast
upp úti á landi og við viljum að þeir
fái að njóta þess,“ segja þau að end-
ingu. arg/ Ljósm. aðsendar
Rúnar er einnig áhugaljósmyndari og á margar fallegar myndir.
nar var í mörg ár meðlimur í hljómsveitinni Endless dark.
Rúnar tekur hnébeygju á Balí.