Skessuhorn - 18.12.2019, Blaðsíða 56

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 201956
Eftir sextán ár í Borgarfirði held-
ur Guðrún Bjarnadóttir úr Anda-
kílnum og austur fyrir fjall þar sem
hún festi kaup á litlu lögbýli sem
liggur að Ölfusánni rétt við Sel-
foss. Bærinn heitir Lindarbær og er
á 3,5 hektara landspilda sem fylgir.
Guðrún segir góðan húsakost vera í
Lindarbæ en að ákvörðunin um að
flytja heimili og rekstur úr Borgar-
firði hafi ekki verið auðveld. „Það
verður að segjast að það var mjög
erfið ákvörðun að flytja úr Borgar-
firðinum. Hér hefur mér liðið vel
og það var ekki að ástæðulausu að
ég fór aldrei aftur „heim“ eftir nám
við Landbúnaðarháskólann. Ég
elska Borgarfjörðinn og Borgfirð-
inga sem hafa allir stutt mig í einu
og öllu og hvatt mig áfram í mínu
handverki. Hér hef ég Landbúnað-
arháskólann og Ullarselið sem hafa
haft mikil og góð áhrif á mitt líf og
starf,“ segir Guðrún í samtali við
blaðamann Skessuhorns sem heyrði
í henni eftir flutninga austur. Sjálf
er Guðrún Reykvíkingur en þrátt
fyrir það þá hefur hún skotið rótum
í Borgarfirði hægt og rólega síðan
árið 2003 þegar hún flutti í lands-
hlutann og gæti því vel kallað sig
Borgfirðing.
Umferð ferðamanna
allan ársins hring
Guðrún segir nokkrar ástæður fyr-
ir flutningunum. „Ég hef verið með
Hespuhúsið í bílskúrnum hjá mér í
Árnesi við Andakílsárvirkjun og þá
með 23 fermetra undir starfsem-
ina. Húsnæðið var löngu sprungið
og ferðamenn áttu mjög erfitt með
að finna mig, þangað voru aðeins of
margar beygjur. Auk þess er þetta
íbúðabyggð og ekki endilega eðli-
legt að fá yfir 100 rútur í heimsókn
og mörg þúsund manns á ári,“ út-
skýrir hún. „Til allrar hamingju var
ég með dásamlega nágranna sem
hvöttu mig til dáða,“ bætir Guð-
rún við.
Lindarbær er eignarland og stað-
urinn mjög auðfinnanlegur fyrir
ferðamanninn, en samt í landbún-
aðarumhverfi. „Í Borgarfirði er því
miður lítil umferð ferðamanna yfir
vetrarmánuðina og mig bara vant-
aði fleiri gesti. Á nýja staðnum aka
ferðamenn hjá allan ársins hring,
á Gullna hringnum, og það gefur
mér allt aðra möguleika til að vaxa í
minni fræðslu og handverki og hafa
lifibrauð af handverki allt árið um
kring,“ bætir Guðrún við.
Á Lindarbæ þá fer Guðrún úr því
að vera með 23 fm yfir í 210 fm til
umráða fyrir Hespuhúsið sem gefur
henni töluvert fleiri möguleika og
bætir aðstöðuna til muna. „Það er
ekki bara betri og stærri húsakostur
sem var ástæðan fyrir flutningun-
um heldur voru einnig persónuleg-
ar ástæður. Systir mín býr fyrir utan
Selfoss og hún var að eignast tví-
bura og ég vil sinna mjög vel mínu
hlutverki sem „skrýtna frænkan!“
Guðrún leitaði fyrst að mögu-
legu húsnæði í Borgarfirði og ná-
grenni áður en hún fór að gjóa aug-
unum til annarra landshluta. „Ég
var í nokkur ár búin að leita mark-
visst að rétta húsnæðinu í Borgar-
firði en það fannst ekki, því miður.
Í lok október þá varð ég fimmtug
og kannski hvatti það mig áfram til
að söðla um. Maður er ekkert að
verða yngri og kannski síðasti séns
að demba sér í svona stórt verkefni.
Ef heilsan leyfir þá vona ég að æv-
intýrin verði fleiri,“ segir Guðrún
bjartsýn.
Á góða vini að
Guðrún festi kaup á Lindarbæ síð-
astliðið vor og fékk lyklana af-
henta um mitt sumar. „Það var
mjög strembið að vera á háanna-
tíma í Hespuhúsinu og fjarstýra
framkvæmdum á Suðurlandinu og
aka á milli. Ég átti erfitt með að
ná yfirsýn yfir stöðu mála og tók
regluleg kvíðaköst yfir fjármálum
og framkvæmdum. Blessunarlega
á ég góða vini sem hafa reynst mér
mjög vel í þessu verkefni og mik-
ið hefur mætt á þeim. Þegar róaðist
um haustið þá tóku við flutningar
og að pakka Hespuhúsinu og ganga
frá í íbúðarhúsinu sem var svakalegt
verkefni auk þess sem ég var enn
með hópa á vinnustofunni og að
klára kennslu við Landbúnaðarhá-
skólann,“ segir Guðrún um annir
síðustu mánaða en nefnir einnig að
hún hafi alltaf vitað að hún myndi
stækka starfsemina á einn eða ann-
an hátt. „Ég hef lengi keypt hluti og
húsgögn með fyrirhugaða stækkun
Hespuhússins í huga, svo það var
mikið hafurtask sem fylgdi mér.
En einhvern veginn gekk þetta allt
saman upp og nú þegar ég er lent á
nýjum stað þá gleymir maður alveg
panik-köstunum þar sem allt er að
smella saman. Ég fór nokkrar ferð-
ir á gámastöðina en það kom mér
á óvart að „draslið“ mitt hafði til-
gang og fær hlutverk á nýjum stað.
Það kom mér líka á óvart að ég
hreinlega lifði þetta af andlega og
líkamlega en þetta var erfitt ferða-
lag og því er ekki lokið. Ég var al-
veg búin að vinna heimavinnuna
mína og vissi að allar framkvæmdir
færu úr böndunum fjárhagslega og
hugsaði oft til Skemmunnar góðu í
Nauthólsvík. En það kom mér samt
á óvart hvað fjárhagsáætlanir stóð-
ust illa.“
Endalaus tækifæri
Guðrún segir að tækifærin á nýjum
stað séu endalaus með stærra hús-
næði og góðu aðgengi fyrir ferða-
menn. „Hugmyndirnar í hausnum á
mér eru svo margar að 23ja fm bíl-
skúrinn minn í Borgarfirði höndl-
aði það engan veginn. Á nýjum stað
þá get ég tekið á móti stærri hóp-
um, ég get haft lengri opnunartíma
inn í haustið og opnað fyrr á vor-
in. Aðstaðan til jurtalitunar verð-
ur betri, tveir vaskar, þurrkaðstaða
fyrir band og allt í sama rými og því
„Það var mjög erfið ákvörðun að fara úr svona
góðu samfélagi og umhverfi“
Rætt við eiganda Hespuhússins, Guðrúnu Bjarnadóttur, um flutninga úr Borgarfirði á Suðurlandið
Guðrún yfir litunarpottunum.
Þessa dagana er verið að klæða Hespuhússhluta skemmunnar að utan og setja
nýjan þakkant. Búið er að setja í stóra glugga og aðalinngang. Mikil vinna var
lögð í að snyrta umhverfið og útbúa stórt bílaplan þar sem rúmt verður um rútur
og bíla.
Bandhillan verður á sínum stað í nýju Hespuhúsi og nóg pláss til að fleiri vörur
njóti sín betur. Hér má sjá bandhilluna á nýja staðnum.
Guðrún tekur reglulega á móti hópum frá amerískri ferðaskrifstofu þar sem gestirnir eru yfir 50 ára á besta aldri. Oft er glatt
á hjalla hjá þessum hópum. Hér eru gestirnir að læra að prjóna.