Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1955, Side 213

— 211 —
1955
6. Vottorð ..., sérfræðings i lyf-
lækningum, dags. 28. marz 1956, svo
hijóðandi:
„B. M-son, ..., var sjúkrasamlags-
meðlimur minn árin 1949 til 1951. Eg
minnist ekki, að hann hafi verið neitt
veikur þann tima nema frá 26. ágúst
til 28. október 1949, þegar hann var
frá vinnu vegna blóSeitrunar (sepsis
post evulsionem).“
7. VottorS ..., sérfræSings i tauga-
sjúkdómum, dags. 3. april 1956, en
þaS hljóSar svo aS loknum inngangs-
orSum:
„SíSan slysiS [varS], hefur sjúkling-
ur aldrei náS sér til fulls. Einkum
kvartar hann upp á síðkastiS um verki
í baki og v. öxl. Hann fær strax þreytu
og verk í þessa staði við áreynslu.
Eftir slysið var hann lengi mjög slæm-
ur á taugum. Fékk oft martröð og
svaf illa. Hann segist smátt og smátt
vera betri á taugum, en er þó enn
þreyttur og á erfitt með að einbeina
huganum. Hann er gleyminn og svitn-
ar mikið. Hann er kvíðinn, enda segist
hann hafa áhyggjur af afkomu sinni.
Hann segist hafa orðið að hætta vinnu
á Keflavíkurflugvelli vegna verkja i
baki og öxl.
Sjúklingur segist aldrei hafa verið
slæmur á taugum fyrir slysið og alltaf
verið að öllu leyti liraustur.
Obj.: Sjúklingur er eðlilegur í frain-
komu, rólegur og skýr í svörum. Hann
er ekki depressiv.
ÞaS kemur ekkert neurologiskt fram
við skoðun, hvorki frá heilataugum
eða útlimum. Kviðreflexar eru eðli-
legir, gangur eðlilegur.
ÞaS er talsverð hryggskekkja í
brjóst- og lendarhrygg, dextrokonvex,
og hin eðlilega lordosa i mjóbaki er
að mestu upphafin, og það virðist vera
nokkur snúningur á hrygg.
Álit: ViS skoðun finnst ekkert, sem
bendir á skemmd á heila. Telja má
víst, að sjúklingur hafi fengið mikið
andlegt áfall við slysið, og mun hann
ekki hafa náð sér af því enn. Enda
þótt hann neiti aS vera mjög slæmur
á taugum, verður að álítast, að ýmsar
kvartanir sjúklings séu sálræns eðlis,
svo sem sviti, þreyta og minnisleysi.
ÖSru máli finnst mér gegna um
aðalkvartanir sjúklings, verkina í
baki. Aflögun á baki sjúklings finnst
mér geta verið nokkur skýring á
kvörtunum hans. Mér finnst þaS og
mæla með, að aflögun þessi sé afieið-
ing eftir slysið, að aldrei fannst neitt
óeðlilegt við hrygg hans við skóla-
skoðanir í Reykjavik.
Ég mæli eindregið með því, að or-
topæd sé látinn segja álit sitt á mál-
inu.“
8. VottorS dr. med........sérfræð-
ings i bæklunarsjúkdómum, dags. 23.
apríl 1956, en það hljóðar svo að
loknum inngangsorðum:
„Ég sá hann fyrst, ári siðar en slysið
varð, þ. 7. marz 1953. Sagðist hann
ekkert hafa getað unnið fram að þeim
tima vegna máttleysis og þyngsla í
baki og vinstri öxl.
Þ. 26. október 1955 sá ég hann aft-
ur. KvartaSi hann um stöðugan verk
í baki, hvort sem hann reyndi á sig
eða ekki. HafSi fengið nuddlæknis-
meðferS án árangurs.
Þ. 9. apríl 1956 sá ég hann enn.
Voru kvartanir líkar og áður, verkir
í baki og vinstri öxl.
Þreklegur maður, vöðvamikill.
Göngulag eðlilegt. Hann stendur dá-
lítið skakkur og lotinn, en getur rétt
úr sér með eigin krafti. Fullar hreyf-
ingar á hrygg í allar áttir, engin fix-
eruð hliðarskekkja á hrygg. Hryggur
er nokluiS fiatur, bæði lendabeygja og
beygja í brjóstliðum.
Ekkert óeðlilegt er að sjá á brjóst-
limum, og eru fullar hreyfingar i liða-
mótum þeirra lima frá öxlum og nið-
ur úr.
Sjl. hefur ilsig, og sá ég hann fyrst
vegna þess 18. janúar 1952. Hafði hann
þá verki i iljum við stöður, og ráS-
lagði ég honum að nota ilstoðir. Hann
kvartaði ekki um bakverk þá.
Ilann hefur verið röntgenskoðaður
oftar en einu sinni, og fylgir hér með
afrit af umsögn Röntgendeildar Land-
spitalans um skoðun 22. nóvember
1955 (sjá lið 4 hér að framan).
Hér er um að ræða 32 ára gamlan
mann, sem grófst í jörðu fyrir 4 ár-
um og hefur ekki borið sitt barr síð-
an. Ekki hafa fundizt likamleg meiðsli,
sem skýrt gætu kvartanir hans, en
271