Studia Islandica - 01.06.1975, Page 18
16
eiga við, að virðast út í bláinn, en siðar mun koma í ljós,
að þessu er ekki að öllu leyti svo farið. Að loknum göldr-
unum endar móðirin mál sitt með þessum fögru orðum:
„Far þú nú æva,
þars forað þykkir,
ok standit þér mein fyr mtmurn!
á jarðföstum steini
stóð ek innan dura,
meðan ek þér galdra gól.
Móður orð
ber þú, mögr! heðan
ok lát þér í brjósti búa;
æ gnóga heill
skaltu of aldr hafa,
meðan þú mín orð of mant."1
n.
FJÖLSVINNSMÁL
Síðara kvæðið, Fjölsvinnsmál, er ort með sama bragar-
hætti. Það er nærri allt samtal; mest af því á sér stað utan
við hlið kastala nokkurs, en lýkur inni i honum. Persón-
urnar eru ungur maður, sem fyrst kallar sig Vindkald
Vorkaldsson; dyravörðurinn heitir Fjölsviður, og loks er
drottning kastalans, Menglöð. Upphaf kvæðisins, hálf vísa,
virðist vera frásögn; en annars er ekki víst, að allt sé hér
óbrenglað. Síðan kemur samtal allt til kvæðisloka. Text-
inn virðist enn meira úr lagi færður en í Grógaldri. Sleppt
verður hér á eftir öllu því, sem ekki er nokkum veginn
sennilegt. Þannig ræði ég ekki nákvæmlega um það, hvort
hinn ungi maður komi einu sinni eða tvisvar til borgar
meyjarinnar, en kem þó að því síðar.
1 ,Liklegt má þýða, að „æ gnóga“ eigi að lesa „iðgnóga".