Studia Islandica - 01.06.1975, Blaðsíða 133

131
Síðan mælti hann: „Nú með því að þér Úlaðstírsmenn
hafið skarað fram úr öðrimi mönnum í öllum þessum lönd-
um vegna ótta þess, sem af yður stendur, og fræknleiks og
hreysti, tignar og dramblætis, réttlætis og drengskapar, þá
finnið nú einn mann yðar á meðal til kappleiks þess, sem ég
legg stund á.“ Þá tekur Fergus mac Roich til máls, og er
heldur þungorður, en biður gestinn þó að segja fram mála-
leitun sína. Hann svarar: „Hér tek ég undan Conchobor,“
mælti hann, „vegna kóngstignar hans, og Fergus mac Roich
vegna sérréttinda hans; en hver sem er annara manna
komi fram, svo að ég megi höggva af honrnn höfuðið í kvöld,
en hann gjaldi mér í sömu mynt á morgun.“ Einn kappanna
býður upp á það, að hann höggvi höfuð af Karlinum gráa í
kvöld, en karlinn hafi leyfi að höggva höfuð af honum næsta
dag. Er þetta þá samningum bundið. Karlinn leggst á högg-
stokkinn, og kappinn tekur öxina og heggur af honum höf-
uðið. En hann setur það á sig aftur og fer út með högg-
stokkinn. Þegar hann kemur aftur næsta dag, felur kapp-
inn sig.
Nú frýr karlinn þeim og nefnir til aðalhetjvmnar, sem
keppt hafi um kappaskammtinn í veizlum í Úlaðstír.
Nefnir hann þar til Loegaire frægðarljóma. Hann gengur
að því, og er þetta nú fastmælum bundið. Heggur Loegaire
þá hausinn af karlinum, en allt fer siðan eins og fyrri dag-
inn. En þegar til kom næsta dag sýndi Loegaire sig ekki.
Sama máli gegndi um Conall sigursæla þriðja kveldið.
Enn kom þursinn fjórða kvöldið og var nú heldur ófrýni-
legur. Allar fyrirkonur í Úlaðstír höfðu þá komið í höll-
ina til þess að verða ásjáandi þessarar miklu furðu. Kúhulín
var þá líka staddur þar. Nú tók karlinn að bregða þeim
brigzlum: „Fræknleikur ykkar Úlaðstírsmanna og hreysti
er með öllu þorrin,“ sagði hann. „Þér girnizt ákaflega
kappaskammtinn,“ hélt hann áfram, „en þér megnið ekki
að vinna til hans. Hvar er nú hinn óði aumingi, Kúhulín,
svo að ég megi reyna, hvort orð hans séu mætari en ann-
ara manna hér?“ „Því fer fjarri að ég vilji gera nokkum