Studia Islandica - 01.06.1975, Blaðsíða 208
206
alveg eins og hrynhenda varð til við samruna erlendra
sunginna sálma og norrænna hirðkvæða.
Það sem nú hefur verið raldð, virðist mér reka enda-
hnútinn á þessa rannsókn mína. Niðurstaðan er sú, að ég
sé engin tormerki á þessari ættartölu minni, að hnepptir
norrænir hættir muni vera komnir af írskum hrynbundn-
um háttum af sérstakri gerð.
f rannsókn þeirri, sem hér fór á undan, var lögð stund
á að reyna að finna uppruna hnepptra hátta í þrengra
skilningi, það er, þeirra hátta, sem Snorri kallar alhneppt
og hálfhneppt, sem raunar eru í upphafi sami hátturinn.
En auk þess nefnir hann í Háttatali ýmsa háttu, sem
skyldir eru þessum, en heimildir um þá ná oftast ekki
aftur fyrir Háttatal, og verður saga þeirra því rakin lítt
eða ekki.
f Landnámu segir frá Þóri snepli, sem nam í fyrstu
Kaldakinn: „Þórir snepill hét maðr son Ketils brimils, hann
bjósk til íslandsfarar. Gautr hét skipveri hans. En er þeir
lágu til hafs, kómu at þeim víkingar ok vildu ræna þá, en
Gautr laust stafnhúann þeira með hjálmunveli, ok lögðu
víkingar við þat frá. Síðan var hann kallaðr Hjálmun-
Gautr. Þeir Þórir fóru til íslands ok kómu skipi sinu í
Skjálfandafljótsós. Þórir nam Kaldakinn á milli Skugga-
bjarga ok Ljósavatnsskarðs; hann nam þar eigi ynði ok
fór á braut, þá kvað hann þetta:
Hér liggr, kjóla keyrir!
Kaldakinn of aldr,
en vit förum heilir
Hjalmun-Gautr á braut.1
1 Þessi er texti Sturlubókar. Þórðarbók og flest handrit Skarðsár-
bókar hafa hér: . . . heilir Hjalmun /heðan Gautr á braut . . . Við
þetta styðst Jón Helgason, Fortællinger fra Landnámabók, bls. 102,
þegar hann breytir fyrra vísuorði svo: „en vit förum [heðan] heilir
/Hjalmun-Gautr á braut.“