Studia Islandica - 01.06.1975, Blaðsíða 185
183
halda. En athugum, hvllíkir hrynbrjótar þar eru á ferð-
inni, t.d. Háttatal, 50. v.:
Yggs drósar rýfr eisa
öld móðsefa tjöld,
glóð stukkr í hof Hlakkar
hugtúns firum brún.
En allt öðru visi eru þeir hættir sem ég hef nefnt alla
saman hneppta háttu, — dæmin 75-78 í Háttatali — miklu
listrænni, eins og fágaðir af langri meðferð, ekki aðeins
ágæt bragdæmi, heldur líka fallegar vísur. Yel má byrja
á náhendu og hnugghendu.
Náhent, 75. V.:
Hrinda lætr hniggrund
hafbekks snekkjur . . .
Hnugghent, 76. v.:
Hrannir strýkva hlaðin borð,
haflauðr skelfir . . .
Þessir tveir hættir eiga það sammerkt, að ójöfnu vísu-
orðin ljúkast á áherzluatkvæði (það kallar Snorri, að þau
séu stýfð, rnn það síðar), en mn jöfnu vísuorðin í náhendu
segir Snorri, að þar séu aðalhendingar „ok báðar saman“
(þ.e. ekkert atkvæði á milli þeirra, þar af nafnið) „ok en
fyrri stýfð“ (þ.e. lýkur á áherzluatkvæði). Einnig segir
hann, að fjórar séu samstöfur í ójöfnum vísuorðum, en
eigi sé rangt, þó að fimm séu. — f hnugghendu segir hann
sjö samstöfur í ójöfnum vísuorðum og hendingalaust,1 en
1 Það sýnir gjörhygli Snorra, að honum er ljóst, að í hnugghendu á
að vera hendingaleysi, shr. visumar bls. 106-07. Þá er augsljóst, að
imrnur er gerðxu- að þessu leyti um jöfn og ójöfn vísuorð. |