Studia Islandica - 01.06.1975, Side 100
98
fáðu gulli um sig miðjan. Hann setti á höfuð sér svartan
hjálm af rauðagulli. Þá lagði hann á herðar sér fagran,
purpuralitan skjöld með upphleyptu verki. Og hann tók
djúprent sverð með bláu hjalti og tvö digurskeft, rauð-gul
spjót, og þeir réðust hvor á móti öðrum, Art og Morgan,
eins og tveir geysimiklir hirtir, eða tvö ljón eða tveir brot-
sjóir. Art sigraðist á Morgan og skildi ekki við hann fyrr
en hann hafði höggvið höfuðið af bolmmi.
Síðan tók Art gísla af þjóð Morgans og lagði einnig eign
sína á Undraland, og hann dró saman gull og silfm- af land-
inu og gaf það allt meynni Delbchaem, dóttur Morgans.
29. Brytar og eftirhtsmenn fóru með honum frá landinu,
og hann hafði með sér meyna til Irlands. Þeir lentu við
Ben Edair. Þegar þeir komu í höfn, mælti mærin: „Flýtum
okkur til Tara, og segið Bécumu, dóttur Eogans, að hafa
sig á brott og leggja án tafar af stað, því að það væri
óheillavænlegt, ef henni væri fyrirskipað að fara frá Tara.“
„30. Og Art hélt áfram til Tara, og menn fögnuðu komu
hans. öllum var koma hans jafnkær, nema Bécumu hinni
hverflyndu og hryggu. Hún lagði af stað kveinandi, að
Irum ásjáandi, án nokkurs kveðjuorðs, þangað til hún kom
til Ben Edair.
31. Það er frá Delbchaem að segja, að sjáendur, vitringar
og höfðingjar voru sendir til að bjóða hana velkomna, og
þau komu öll til Tara hamingjusamlega og heillavænlega.
Og höfðingjar Irlands spurðu Art tíðinda um ferð hans, og
hann svaraði þeim og varð ljóð á munni.“ Því miður vantar
þetta ljóð í textann.
Þannig lýkur ævintýrinu af Art.