Strandapósturinn - 01.06.1981, Síða 72

Sveinn Guðmundsson og Guðrún Jónsdóttir voru búendur í
Naustvík á þeim árum er hér um getur. Bæði voru þau myndar
manneskjur og dugnaðarforkar hvort á sína vísu. Naustvík er lítil
jörð og erfið til heyskapar, mjög brattlent og vegir slæmir en vel
fóðrandi á heyjunum og ávallt átti Sveinn nægilegt fóður og vel
það handa sínum búpeningi, þar var Iíka vorgott, jörðin kom
græn undan snjónum.
Sveinn var lista sjómaður og stundaði sjóinn á fyrri árum, dró
þannig björg í bú sem ekki var vanþörf á því margir komu þar
sem þurfandi voru fyrir mat og aðhlynningu sem ávalltvar veitt
af rausn. Þá var Sveinn afburða skíðamaður þeirra tíma, smiður
var hann og lék allt í höndum hans og hefur það fylgt ætt að
nafni til þessa. Eftir að ég fór að muna til mín var Sveinn farinn
að eldast og hættur að stunda sjó en var við smíðar að einhverju
leyti t.d. man ég að hann smíðaði ýmislegt úr hvalbeini, þar á
meðal sleifar sem voru útlits líkt og skeiðar og var borðað með
þeim og bar ekki á öðru en þær færu vel í munni líkt og spænir
sem þó voru með öðru lagi. Guðrún var ráðdeildarsöm og
sköruleg í allri framkomu. Varð henni gott til hjúa enda þó
mikið væri starfað að þeirra tíma sið.
Guðrún var seinni kona Sveins. Sú fyrri var Þórunn Arn-
grimsdóttir, hún dó frá þremur ungum börnum, þau voru:
Elísabet er giftist Steindóri Halldórssyni á Melum, Guðmundur
er lengi var sjómaður á Gjögri giftur Vigdísi Gunnlaugsdóttur og
Sigríður ógift. Öllum þessum börnum gekk Guðrún í móðurstað,
auk þess ólu þau upp fósturbörn. Þórarinn Björnsson bróðurson
Guðrúnar og Sigurð Bjarnason dótturson Sveins ólu þau upp að
öllu leyti, einnig Guðbjörgu dóttur Elísabetar og Steindórs á
Melum (hún var þroskaheft). Hún lifði fram yfir fertugs aldur og
sá Guðrún alla tíð um hana til hinstu stundar, þá orðin aldin að
árum.
Það var venja að fara til kirkju á hvítasunnudag frá Kjós ef
veður leyfði, jafnvel þó það bæri til að snjór hyldi jörðu og lítið
örlaði á komu sumars svo sem var 1910 og oftar. Þá var farið á
bát að Naustvík og gengið yfir Skörð. Börn voru ung þegar farið
var með þau til kirkju, sérstaklega þegar fermt var. Það var í
70