Strandapósturinn - 01.06.1981, Side 98

Lítt var ég kunnugur fólkinu í Bakkaseli, hafði aldrei komið
þar áður, en sonur hjónanna, sem þar bjuggu Lýðs Sæmunds-
sonar og Elínborgar Daníelsdóttur, Eiríkur að nafni, hafði verið
tíma og tíma hjá okkurá Prestsbakka og var hann mér að góðu
kunnur. Varð ég því mjög feginn er ég sá hann utan dyra í
Bakkaseli. Eiríkur tók við hesti mínum og bauð mér til bæjar.
Hitti ég þar aðra fjallamenn og þóttist ég heldur betur vaxa að
virðingu fyrir að vera kominn í hóp þeirra.
Voru móttökur í Bakkaseli mjög góðar og voru þau hjónin
Lýður og Elínborg ræðin og skemmtileg.
Var því seint gengið til svefns og snemma morguns var haldið
af stað.
Var af minni einu fjallaferð það að segja að ég villtist af leið og
komst síðla dags niður í Hvalsárdal og hitti þar útbæinga og
komst því í réttirnar á endanum. Var ég eðlilega ekki beðinn að
fara í fleiri fjallaferðir.
Eftir þetta kom ég nokkrum sinnum í Bakkasel og voru mót-
tökur alltaf jafn góðar. Lýður bóndi var þjóðhagi og stundaði
smíðar ávallt samhliða búskapnum. Sérstaklega var hann
kunnur fyrir rokka sína.
Eiríkur sem fyrr var nefndur, var alla tíð náinn vinur minn og
traustari manni og betri félaga hef ég ekki enn kynnst.
Nú er Bakkasel í eyði.
VII.
Jónsel
Eg var tíu ára þegar ég kem fyrst að Jónsseli en það var annað
sumarið mitt á Prestsbakka. Þá var ég eitt sinn sem oftar að
ganga upp með ánni á sunnudegi einn míns liðs og gætti ekki að
fyrr en ég var kominn á móts við lítinn vinalegan bæ sem ég vissi
að hét Jónsel. Fór ég þangað heim og var tekið tveim höndum af
þeim hjónunum Matthíasi Arngrímssyni og Sigríði Jónsdóttur
konu hans. Auk þeirra voru þá á heimilinu Ingibjörg Jónsdóttir,
gömul kona, Jóhann og Jón synir þeirra og Guðmundur Þórð-
arson fóstursonur þeirra.
96