Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1967, Blaðsíða 80

70
einv ok lagde hann \iat ih alltnrit fyrir hann. Enn | 41 ih Jjvi Eiti.
var skrifud su synd er kongr uillde aungvm seigia. ok allr at burdr
hversu hvn | 42 var gior. ok \mt at avk at af bænvm hins h(elga)
Eggidio var honuvn fyrir gefit su synd ef hann vill | 43 de jdrazt
ok vit skiliazt ok giora eigi optar. enn \>at uar ih eimda skrifat ih
2v|iviEiti. At ||1 oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooost oooooo æ var ooo J>ack-
ade hann gu[de] oooooo | 2 oooooooooooooooooooooooooooooooooooookit J)® selld[e]
hann ooo Bitit at lesa hann oooooooo | 3 oooooooooooooooooooooooooooooooooo
hann haf di giort ok skamrøadizt fyrir gude ok oooooooo | 4 oooooooooo
oooooooo ok bad oooooon skylide hialpa vit gud med bænum
sinum. Enn hoooooooo | 5 & oooooooooo [ha]nn gude ih k[ende] med
bænum sinurø. ok baud honnm at hann skylide alldr[e] oooooo |
6 oooooooooooon. enn eptt’r Q)at du]aldizt hann \mt fæ, daga. ok bad
sier orlofs af kongi heim at oooooo | 7 ooooooooooaudazt ok for
hann sidan heim til mustens sins med hina mestv vegsemmd ok
oooo | 8 oooooooo Enn er hann for heim. |>& gisti hann j borg ])eirvi.
er Vemansis heitir. ok Eeisti hann \mr upp son | 9 [hofdingjia
eins j borginne er adnr habit anndaztz enn hann kærne. Enn sidan
for hann til mvsteris sins ok oooo | 10 ooooooa stvnnd. enn sidan sag di
42 gefit, skr. gef4; man venter gefin.
1-2 Hvad der i disse linier er læst er delvis usikkert.
2 [... paa er messv var lojkit el. lign. hann [kongi] Bitit.
4 bad [Eg(idium) at han]n?
4r-5 h[inn h(elgi) Egidius fal] ?
5— 6 [drygia pa synd sida]n el. lign.
6- 7 [fara ... sem tr]audazt ’!, der ses rester af sem.
9-10 ok [var par nauckur]a?
angelus Domini, super altare scedulam ponens, in qua descriptum erat
ordine & ipsum regis peccatum, & Ægidii precibus ei esse dimissum, si
pænitens tantum ab illo desisteret. Adjunctum quoque cemere orat in
fine, quod quisquis sanctum Ægidium pro quolibet invocaret commisso,
si tantum ab illius perpetratione cessaret, remissum esse sibi å Domino
procul dubio erederet. Quam videns Famulus Dei, grates Domino reddidit
& officio peracto regi legendam tradidit. Recognoscens igitur rex scelus,
quod fecerat, ad pedes illius procidit, flagitans ut apud Dominum suis
precibus patrocinaretur. Quem Vir Domini orationibus Deo commendavit,
& ne illud commissum amplius iteraret, interminando benigné commonuit.
Evolutis ergo aliquot dierum curriculis, vix impetratå å rege licentiå,
ad monasterium suum cum maximo honore donariisque rediens plurimis,
apud Nemausensem urbem hospitatus; filirnn principis, qui tune obierat,
resuscitavit. Ad monasterium deinde reversus, & ibidem aliquantum tem-