Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 6

4
ÚRVALi
renndi sér undir flekann og lá
þar hreyfingarlaus. Við sáum
gljásvartan hrygginn undir fót-
um okkar, svo tók hann að síga
og hvarf loks í djúpið.
10. maí kafaði Watzinger und-
ir flekann til að festa borð. Eftir
að hann kom upp, sat hann á
brún flekans og lét fæturna
hanga niður í sjóinn. Allt í einu
sá hann brúnan hákarl bruna í
áttina til sín. Heyerdahl skaut
skutli í hrygginn á honum. Hófst
nú mikill bardagi, öðrum skutli
var skotið, en hann vann ekki
á höfuðleðri hákarlsins og bogn-
aði. Loks tókst hákarlinum að
bíta í sundur skutullínuna og
synti burtu með skutulinn í
hryggnum. Hermann hefur á-
kveðið að hætta við frekari við-
gerðir.
27. maí. Við höfum nú verið
mánuð á flekanum og farið 1100
mílur. Höfum ekki séð neitt skip
síðan fyrstu nóttina. Flekinn
reynist ágætlega. Vindurinn hef-
ur stöðugt verið af suðaustri,
og með hjálp seglsins og ár-
innar reyndist okkur tiltölulega
auðvelt að halda stefnunni.
Hinir fornu Perúbúar vissu
hvað þeir gerðu, þegar þeir
byggðu bambusskýli á miðjum
fleka sínum. Miðlungsöldur
flæða stöðugt yfir langtrén. En
þær rísa aldrei hærra en fet upp
fyrir flekann. Þær brotna af
miklu afli á stafni og skut, en
hverfa fljótlega niður á milli
trjánna. Þegar hákarlarnir gera
sjóinn umhverfis ótryggan, þá
er stafninn ágæt baðlaug í
heitri sólinni.
Trén eru nú þakin grænum
þanggróðri og rauðum og blá-
um skeljum. Þegar logn er, sjá-
um við smákrabba reka fram-
hjá á f jöðrum af sæfuglum. Þeg-
ar þeir koma auga á flekann,
synda þeir að honum og hverfa
í þangið og éta skelfiskana.
Smáfiskar eru á sveimi kring-
um trén, og þeir draga að mik-
ið af stærri fiskum. Ef tann-
bursta er dýft í sjóinn, koma
stórir höfrungar snuðrandi und-
an flekanum.
Þriðjungur af stjórnborðshlið