Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 8

6
'O'RVALi
vissu niður. Þegar ósköpin voru
gengin yfir, sáum við brotið tré-
skaftið af skutlinum á floti um
200 metra í burtu. Ófreskjan
var horfin.
25. júní. Við erum nú eins
f jarri landi og við getum orðið
á ferð okkar, og flekinn er orð-
inn fyrir okkur eins og notalegt
heimili. Á tunglskinsbjörtum
nóttum látum við okkur stund-
um reka, tveir eða þrír saman,
á gúmmíbátnum, spölkorn frá
flekanum, til þess að horfa á
hann úr fjarska. Séður álengd-
ar, með ljós í stafni, stráþöktu
bambusskýlinu og stóra segl-
inu, sem rís hátt upp úr sjón-
um, líkist flekinn undarlegum
farkosti úr ævintýri. Svo rísa
úthafsöldurnar milli gúmmí-
bátsins og flekans og auðn og
myrkur grúfir yfir sjónum. Þá
flýtum við okkur alltaf til baka,
og þegar við komum um borð
aftur, þá finnst okkur flekinn
eina skjólið, eini öruggi stað-
urinn í öllum heiminum.
Inni í notalegu skýlinu er þessi
öryggistilfinning sérstaklega
sterk. Græn bananablöðin uppi
yfir gulum bambusveggjunum
hafa undursamleg áhrif á okk-
ur. Það er eins og við séum að
skríða frá sjónum langt inn í
land í kofa inni í frumskógi.
Sjávarhljóðið virðist alls ekki
eiga heima þar.
Á daginn reynir Hermann ný
björgunartæki fyrir Bandaríkja-
flotann og sendir veðurathug-
anir til veðurstofu Bandaríkj-
anna tvisvar á dag. Knut og
Torstein klifra upp í mastrið
og reyna nýjar tegundir af
stefnuloftnetum. Með sex sendi-
tækjum hafa þeir samband við
Bandaríkin, Kanada, Panama,
Perú, Ástralíu, Nýja Sjáland og
Hawaii.
9. júlí. Á 72 dögum hefur okk-
ur nú rekið 3400 sjómílur vest-
ur frá Perú. Við eigum aðeins
488 mílur ófarnar til næsta hugs
anlegs lands á Marquesaseyj-
unum. Þó að of snemmt sé að
draga endanlegar ályktanir af
reynslu okkar, höfum við gert
ýmsar merkilegar athuganir.
Ef frumbyggjar Perú hafa
af ásettu ráði lagt upp í svona
ferð, hafa þeir getað tekið með
sér nægilegt af kartöflum og
þurrkuðum mat til að komast
til Polynesiu. Við höfum kartöfl-
ur, gourdávexti og kókoshnet-
ur í körfum á framþilfarinu, ó-
varið fyrir öllum veðrum.