Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 14

12
ÚRVAL
Ella, upp um hálsinn á honum
og kallaði hann „Jim“. Og er
ekki nema allt gott um það að
segja.
Ella lauk við að gráta og
strauk um vanga sér með duft-
púða. Hún stóð við gluggann
og horfði sljóum augum á gráan
kött ganga eftir gráum vegg í
gráum bakgarði. Á morgun var
jóladagur og hún átti aðeins
1,87 dali til að kaupa fyrir
jólagjöf handa Jim.
Hún hafði sparað alla smá-
skildinga sem hún gat í marga
mánuði og þetta var árangur-
inn. Tuttugu dalir á viku
hrökkva skammt. Útgjöldin
höfðu orðið meiri en hún á-
ætlaði. Þannig er það alltaf.
Aðeins 1,87 dalir til að
kaupa jólagjöf handa Jim. Jim
hennar. Margri ánægjulegri
stund hafði hún eytt í umhugs-
unina um einhverja fallega gjöf
handa honum. Eitthvað fínt og
sjaldgæft og ekta — eitthvað
sem væri ekki með öllu óverðugt
þess að vera í eigu Jim.
Það var spegilræma milli
glugganna í herberginu. Ef til
vill hafið þið séð veggspegil í
átta dala leiguíbúð. Grönn og
lipur manneskja getur með lagi
fengið nokkurn veginn rétta
mynd af útliti sínu. Ella var
grönn og hún hafði lært að
spegla sig.
Allt í einu vatt hún sér frá
glugganum fram fyrir spegilinn.
Augu hennar tindruðu, en
tuttugu sekúndum síðar var
allur litur horfinn úr andliti
hennar. Hún leysti hár sitt í
flýti og lét það falla niður um
herðarnar.
Nú var það tvennt í eigu
Youngshjónanna, sem þau voru
bæði ákaflega stolt af. Annað
var gullúr Jims, sem faðir hans
og föðurafi höfðu átt. Hitt var
hár Ellu. Ef drottningin af Saba
hefði átt heima í íbúðinni
hinum megin götunnar, hefði
Ella einhvern daginn látið hár
sitt hanga út um gluggann til
þerris, til þess eins að gera lítið
úr gimsteinum og gulli hennar
hátignar. Ef Salómon konungur
hefði verið húsvörður og geymt
allan auð sinn í kjallaranum,
hefði Jim tekið upp úr sitt í
hvert skipti sem hann gekk
framhjá, til þess eins að sjá
hann toga í skeggið á sér af
öfund.
Og nú féll hár Ellu niður um
axlir hennar, gárótt og glitrandi
eins og brúnn foss. Hún batt
það upp í flýti með óstyrkum