Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 7

PJÓRA MÁNUÐI Á UTHAFSFLEKA
5
skýlisins er tekin úr á kyrrum
nóttum. Fyrir skömmu svaf Tor-
stein með höfuðið við opið.
Vaknaði hann þá við, að eitt-
hvað lamdist við eyrað á hon-
um. Hermann teygði sig til hans
og greip meira en þriggja feta
langan, slöngulaga fisk, með
stór augu, tveggja þumlunga
þykkt snjáldur eins og fugls-
nef í laginu og með langar, beitt-
ar tennur.
Bengt Danielsson vaknaði við
lætin og settist upp í svefnpok-
anum sínum. „Svona fiskur er
ekki til!“ sagði hann og lagðist
aftur til svefns.
6. júní. Á næturnar, þegar
loft er skýjað, er maurildið í
sjónum svo mikið, að fiskarn-
ir við yfirborðið virðast sjálf-
lýsandi. I nótt sem leið komu
þrír hvalir upp að flekanum
í svarta myrkri. Það mátti
greina lögun þeirra og stærð í
daufu skini maurildisins; þeir
voru um 6 metrar á lengd og
liðu fram hjá eins og sjálflýs-
andi draugar.
7. júní. Knut Haugland var
aftur á að þvo föt. Allt í einu
birtist honum andlit ægilegrar
ófreskju. Höfuðið var svo ótrú-
lega stórt og svo ófrýnilegt —
kjafturinn var fjögur fet á
breidd — að Knut rak upp skelf-
ingaróp. Skrokkur ófreskjunn-
ar var brúnn með hvítum blett-
um, og mjókkaði aftur frá
hausnum, unz hann varð að
breiðum sporði, sem stóð upp
úr sjónum 7 til 8 metra burtu.
Eftir hryggnum, sem var tvo
metra á breidd, var langur bak-
uggi-
(Þessi ófreskja var hinn svonefndi
hvalhákarl, eitt af stærstu og Ijót-
ustu dýrum sjávarins.)
Við beittum 40 pundum af
höfrungakjöti á sex stærstu
önglana okkar og bundum þá
á gildan kaðal. Ófreskjan nálg-
aðist hægt beituna, eins og gam-
all kafbátur, og elti hana í hálf-
tíma. Að lokum var hún kom-
in með hausinn að skutnum, þar
sem Hesselberg stóð reiðubúinn
með þungan skutul. Hann stakk
honum af öllum mætti á kaf í
háls ófreskjunnar.
Því, sem næst skeði, er erfitt
að lýsa. Ófreskjan breyttist á
augabragði úr rólyndri skepnu
í æðisgengið óargadýr. Sægus-
ur þeyttust hátt í loft upp. Ég
sá Haugeland og Raaby bera
við himin og héldu þeir dauða-
haldi hvor í annan, en höfuðin