Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 122
120
ÚRVAL
heimsókn til hans, varð hann að
biðja konu sína að sýna hon-
um safnið. Hann lá aleinn í
þessu stóra húsi, en öðru hverju
leið móðir hans inn í herbergið
eins og skuggi, til þess að sinna
honum.
Framkoma konu hans gagn-
vart honum kemur Ijóslega fram
í bréfum þeim, sem hún skrifaði
dóttur sinni um þessar mundir.
Hún þvaðraði barnalega um
knipplinga, gimsteina og ný föt,
en ekki var hægt að sjá það á
skrifum hennar, að hún væri
áhyggjufull vegna eiginmanns-
ins, sem beið dauðans.
Enginn, sem sá hann, gat ver-
ið í vafa um að hann ætti stutt
eftir, en sjálfur vildi hann ekki
trúa því.
Um mitt sumar kváðu lækn-
arnir upp dóm sinn. Af sameig-
inlegri skýrslu
dr. Nacquart
og þriggja ann-
arra lækna er
ljóst, að þeir
höf ðu gefið upp
allavon.Balzac
fór sjálfur að
verða kvíðinn.
Hann harmaði,
að hann mundi
ekki geta lokið
við Comédie
humaine, og
talaði um hvað
mundi verða af
verkum sínum
að sér látnum. Hann þrábað dr.
Nacquart að segja sér, hve langt
hann ætti eftir, og af svip hins
gamla vinar síns réði hann
hvernig ástatt var. Sagan seg-
ir, hvort sem hún er sönn eða
aðeins þjóðsaga, að í hálfgerðu
óráði hafi Balzac ákallað Horace
Bianchon, lækninn í Comédie
humaine, sem vann vísindaleg
kraftaverk, og sagt: ,,Ef Bian-
chon væri hér, mundi hann
bjarga mér.“
Balzac dó klukkan hálf ellefu
að kvöldi hins 17. ágúst 1850.
Enginn var viðstaddur viðskiln-
aðinn nema móðir hans, því að
kona hans var löngu háttuð.
Hann var ákaflega einmana á
dauðastundinni.
Jarðarförin fór fram 22.
ágúst. Það var hellirigning,
þegar líkfylgdin hélt til
Pére Lachaise-
kirkjugarðsins,
sem Balzac
hafðialltafver-
ið svo hrifinn
af. Hann var
hinzti dvalar-
staður Balzacs,
og hinn eini,
eins og einhver
hefur sagt, þar
sem hann gat
verið óhultur
fyrir lánar-
drottnum sín-
um og fundið
frið.
Balzac á banasænginni.