Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 52

50
ÚRVALi
að geyma í hunang, og leiðbeina
hvert öðru í leit að hunangi.
Þetta er ekki félagsleg arfleifð,
eins og hjá mönnunum. Allir
forfeður vinnudýranna (eða
næstum allir) hafa í þúsundir
kynslóða verið drottningar eða
karlbýflugur, sem ekki taka
neinn þátt í hinum daglegu störf-
um í býkúpunni. Ef eðlishvat-
irnar væru arfteknar endur-
minningar, þá myndu vinnudýr-
in fæðast með eðlishvatir drottn-
inga eða karlbýflugna.
Tilraunir á öðrum dýrum leiða
til sömu niðurstöðu. Til er fluga,
sem auðvelt er að ala og alltaf
skríður á móti ljósinu. Payne
ól þessar flugur í niðamyrkri í
sextíu kynslóðir, og svo lét hann
afkomendur þeirra keppa við
flugur, sem allar höfðu alizt
upp í birtu, um það, hvor hóp-
urinn yrði fljótari að skríða að
ljósi. Ekki var hægt að greina
neinn mun á hópunum. Flugurn-
ar höfðu hvorki glatað hvötinni
til að skríða á móti ljósinu eða
orðið næmari fyrir birtu. Þó að
líffæri sé ekki notað, þarf það
ekki endilega að leiða til þess
að það úrkynjist. Til er bjalla,
sem deyr úr hungri, ef hún er
sett í skál, sem er svo hál, að
hún getur ekki skriðið upp úr
henni, þótt hún hafi ágæta flug-
vængi.
I vissum skilningi má segja,
að allir erfðaeiginleikar séu á-
unnir. Það er hægt að gæða dýr
og jurtir nýjum erfðaeiginleik-
um með röntgengeislun, með sér-
stökum efnum, með hitabreyt-
ingum og fleiri aðferðum. En
þeir virðast yfirleitt ekki vera
gagnlegir. Þvert á móti eru þeir
oftar skaðlegir, þó ekki alltaf.
Sennilegt er, að náttúrlegar
stökkbreytingar, sem alltaf eru
að ske öðru hverju, verði af
samskonar orsökum. En þær
verða svo sjaldan, að þótt þær
séu mjög mikilvægur þáttur í
þróuninni, sem mælir tímann í
ármiljónum, skipta þær litlu
máli í hagnýtum kynbótum og
enn minna í erfðum mannanna.
Það sem við þurfum að taka
tillit til, eru viðbrögð kynþátta
við breytingum á umhverfi.
Sumir erfðaeiginleikar eru aldr-
ei gagnlegir. Maður sem verður
blindur eða heyrnarlaus af völd-
um arfgengs sjúkdóms, er alltaf
illa settur. Á góðu beitilandi gef-
ur Angusnaut af sér meira kjöt
en Gallowaynaut. En ef þeim
er báðum beitt á mólendi, þá
gefur Gallowaynautið miklu
meira af sér en Angusnautið.