Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
Genéve.
Ferðin til Neuchátel hafði ver-
ið eins konar njósnarleiðangur.
Hann athugaði landslagið og
fullvissaði sig um, að aðstæður
væru hagstæðar fyrir loka-
áhlaupið, en til þess að geta
bugað varnirnar og knúið fram
uppgjöf, varð hann að snúa aft-
ur til Parísar eftir skotfærum.
I desember var öllum undir-
búningi lokið. Eugénie Grandet,
sem hann hafði verið að bíða
eftir að kæmi út, fékk svo góð-
ar viðtökur, að andstæðustu
gagnrýnendur hans urðu
hvumsa, og fjárhagur hans
batnaði miklu meira en hann
hafði gert sér vonir um. Hann
var í góðu skapi, þegar hann
skrifaði sig í gestabókina í Hótel
de l’Arc í Genéve á jóladag 1833,
og fyrsta kveðjan sem hann
fékk, var dýrmætur hringur
með leynihólfi, en í því var
lokkur af svarta hárinu, sem
hann dáðizt svo nn'ög að. Þetta
var heit sem gaf vonir um
meira, og hann bar síðan hring-
inn sem heillagrip alla ævi.
Balzac dvaldi fjörutíu og
fjóra daga í Genéve og vann
tólf stundir á sólarhring. Jafn-
vel þótt hann væri í Paradís,
gat hann ekki unnt sér hvíldar.
Hann hafði haft með sér til
Geneve handrit sögunnar, La
duchesse de Langeais, sem f jall-
aði um hið misheppnaða ástar-
ævintýri hans og frú de Castries,
og hafði hann ætlað sér að ljúka
handritinu í borginni, þar sem
hann hafði hlotið hryggbrotið
eftirminnilega.
Þannig liðu vikurnar. Frá
miðnætti til hádegis sat hann
við skrifborð sitt og dró upp
hefndarmynd sína af Langeais
hertogaynju, sem synjaði bón
elskhuga síns, þegar á hólminn
kom. Svo lagði hann frá sér
pennann, og síðari hluta dagsins
endurtók hann tilraunir sínar í
þá átt að sigrast á viðnámi
annarrar konu, sem ekki vildi
lúta vilja hans.
Að lokum brosti hamingjan
við honum. Eftir f jögurra vikna
þrákelkni steig engill hans of-
an af himnum niður á jörð-
ina.
Balzac hafði leitað róman-
tískrar skáldsögu í raunveru-
leika lífsins, og hann hafði fund-
ið hana. Kona, sem hann hafði
aldrei séð, hafði holdgazt sem
hin fagra, unga og auðuga hefð-
arkona drauma hans og eftir að
hann hafði boðið henni ást sína,
og það áður en þau hittust, hafði
hann að lokum fengið ósk sína
uppfyllta.
En þetta var ekki lokasigur-
inn. Elskendurnir höfðu faðm-
azt og bundizt eilífum tryggð-
um, en hvað um framhaldið?
Myndi frú de Hanska fylgja
honum til Parísar og yfir-
gefa aldraðan eiginmann sinn,
sem hún unni ekki? Myndi hún
heimta skilnað, svo að hún gæti
sem heiðarleg kona eytt ólifaðri