Úrval - 01.12.1948, Blaðsíða 103

BALZAC
101
ævi sinni við hlið Honoré de
Balzacs, myndi hún skipta á
jarðeign sinni og auðæfunum í
Ukrainu fyrir réttinn til bera
nafn hans?
í staðinn fyrir hinar venjulegu,
rómantísku afleiðingar slíkra
atburða, skilnað og einvígi, leiddi
af syndafalli þeirra sáttmála,
sem einna helzt minnti á við-
skiptasamning. Elskendurnir
bundu fastmælum að skýra
hvort öðru frá daglegum við-
burðum og tilfinningum sínum,
og skiptust á öskjum, þar sem
bréfin áttu að geymast, unz —
ja, unz Monsieur de Hanski yrði
svo vinsamlegur að hætta að
vera hindrun þess, að þau næðu
saman.
De Hanskihjónin lögðu ásamt
fylgdarliði sínu af stað í ferða-
lag um ftalíu, en Balzac hélt
aftur til Parísar.
Balzac hafði aldrei verið
mikilvirkari, en eftir heimkomu
sína til Parísar, hvort sem það
stafaði nú af sigri hans í Genéve,
lönguninni til að sýna frú de
Hanska, að hún hefði gefið sig
á vald manni, sem verðskuldaði
trausf hennar, eða blátt áfram
af þörf til að afla sér fjár, svo
að hann gæti fylgt ástmey sinni
á leið, er hún héldi aftur í aust-
urveg. Hann samdi mörg beztu
verk sín á þessu tímabili, en
læknir hans hristi höfuðið og
bað hann að hlífa sér.
Um haustið komu De Hanski-
hjónin til Vínarborgar, þar sem
þau hugðust dvelja um vetur-
inn. Næsta vor ætlaði Monsieur
de Hanski að fara með konu
sína til sveitasetursins á út-
jaðri hins siðmenntaða heims, og
Pólstjarna Balzacs, eini vonar-
geisli hans, myndi hverfa hon-
um að eilífu.
Það var því brýn nauðsyn, að
hann hitti hana aftur, ef sam-
bandið á milli þeirra átti ekki
að rofna. Hún hafði gefið sig
honum á vald á gálausu augna-
bliki, og yrði ást hennar ekki
örvuð með nýrri, persónulegri
snertingu, var hætta á að hún
væri honum glötuð. Hann varð
því að fara til Vínarborgar. En
haustið leið og veturinn, og það
var komið fram á vor, en
brottför hans frá París tafð-
ist stöðugt af nýjum tálmun-
um, eða réttara sagt, af einni
mikilli tálmun. Balzac var fé-
laus. Hann hafði lokið við
Pére Goriot, þrjár aðrar skáld-
sögur og margar smásögur.
Frægð hans hafði aldrei verið
meiri og ritlaunin voru allmikil,
en allt, sem hin iðna hægri hönd
hans vann inn, var eytt og sóað
af hinni vinstri.
Eiginmaður frú de Hanska
hélt því fram, að tími væri kom-
inn til að halda heim, og það var
með mestu erfiðismunum, að
hún gat talið hann á að vera
um kyrrt í Vínarborg til vors.
Ef Balzac kæmi ekki í maí, væri
þýðingarlaust að bíða lengur.
Þar sem hann leit svo á, að