Úrval - 01.03.1960, Blaðsíða 94

Úrval - 01.03.1960, Blaðsíða 94
ÚRVAL 1 FJÖRBROTUM stjamfræðilegir. Ég sneri mér mér til Wellmans. „Þeir koma aftur“, sagði ég. „Kannski þú getir ráðið í það af þessum blöðum hvenær það verður“. Á síðustu blöðunum las ég: „Ef við komumst að raun um það, þegar við komum aftur, að Maður hefur farið hinn frum- stæða veginn, og þróað með sér tækni, sem getur haft ógnun í för með sér, þá munum við eyða honum með öllu, og endur- byggja þennan fallega hnött heppilegri og hæfari tegundum. „Því að sú er skylda okkar, að hindra kyn, sem hefur vitsmuni en ekki ást, frá því að komast út í alheiminn. Við höfum neyðst til þess að þurrka út marga kynþætti, sem hafa ver- ið efnilegir, en við vonum, þeg- ar við komum hingað aftur, að það hafi verið réttlætanlegt að reyna að hjálpa fremur en út- rýma þessari tegund, sem hér byggir“. Ég sat lengi hugsi. Síðan fór ég að raða blöðunum til þess að kynna mér hvemig ÞEIR öðl- uðust gáfu ástarinnar og upp- rættu lægri hvatir. Ég hafði ekki komizt langt, þegar Well- man kallaði, og ég fór yfir til hans. Hann var náfölur, og fór aftur yfir einhverja útreikn- inga, en sagði svo hásmæltur: „Mér getur ekki skjátlast! Lýsing þeirra á afstöðu hinna nálægari stjarna og sólkerfi okkar er svo greinileg, að eng- in mistök geta átt sér stað. Bill! Þeir koma aftur innan árs!“ Við lögðum af stað út úr frumskóginum fimm dögum síð- ar, og tókum með okkur þynn- umar — og hinar ógnþrangnu fréttir fyrir mannkynið. Við höfum ákveðið að þegja um vitneskju okkar þar til við kom- um til London. Þegar litið er á þær breytingar og gjörbylting- ar, sem skýrsla okkar hlýtur að hafa í för með sér, þá er þarf- laust að segja að ábyrgðin þroskaði mig. Meðan ég þýddi meira og meira af hinum dýr- mætu skjölum, og hugsaði um mannkynið, sem brátt myndi verða dæmt eða frelsað, þá rann það upp fyrir mér, að ótti minn lítilfjörlegur og persónulegur, hafði verið heldur bamalegur og nauða ómerkilegur. En svo afdrifarík era þau tímamót, sem fram undan eru, að ég næstum hika við að skýra frá einni lítilli staðreynd enn (þótt mér þyki hún undursam- leg og dásamleg), sem sé þeirri, að í Rangoon varð Melinda Sayre konan mín. (tír „Suspense"). S □ G U L □ K 88
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.