Læknaneminn - 01.04.2008, Qupperneq 34

Geysilega ánægjulegur
starfstími
Jóel Kristinn Jóelsson
5. árs læknanemi
Sigríður Birna Elíasdóttir
5. árs læknanemi
Viðtal við
Þórð Harðarson,
fráfarandi
prófessor í
lyflæknisfræði
Þórður Harðarson lætur senn
af störfum sem prófessor í
lyflækningum. Þórður er fæddur í
Reykjavík árið 1940, sonur hjónanna
Harðar Þórðarsonar, sparisjóðsstjóra,
og Ingibjargar Oddsdóttur,
húsfreyju. Hann varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík 1960
og lauk embættisprófi frá læknadeild
Háskóla Islands 1967. Að loknu
framhaldsnámi sneri Þórður heim
haustið 1976 og hlaut stöðuyfirlæknis
á lyflækningadeild Borgarspítalans í
ársbyrjun 1977. Árið 1982 varð hann
prófessor í lyflæknisfræði og hefur
gegnt þeirri stöðu við góðan orðstír
allar götur síðan. Að auki var hann
sviðsstjóri lyflækningasviðs frá 1985
allt þar til Guðmundur Þorgeirsson
tók við árið 2002. Það er ljóst að
ferill Þórðar hefur verið langur og
farsæll. Við báðum hann um að
veita Læknanemann viðtal til að
deila sinni sögu með lesendum enda
margt að læra af jafnreynslumiklum
og fróðum manni.
Við hittum Þórð á skrifstofu hans á
Landspítalanum við Hringbraut þar
sem hann tók vel á móti okkur. Það
var orðið hálftómlegt um að litast hjá
honum; bókahillurnar hálftómar og
greinilegt að hann var þegar byrjaður
að flytja sína muni af skrifstofunni.
Það hlýtur enda að vera vandasamt
verk að flytja annað eins safn af
fræðiritum og Þórður hefur sankað
að sér á löngum ferli.
Fall er fararheill
Við báðum Þórð um að segja okkur
frá læknanámi sínu og velta því fyrir
sér hvaða breytingar hafa helstar
orðið á náminu síðan þá. „Ég varð
stúdent frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1960 og innritaðist þá strax
í læknadeildina. Mitt fyrsta námskeið
var nú svolítið brösótt satt að segja. í
þá daga vorum við á fyrsta ári látin
lesa bók sem heitir The Tissues of the
Body. Þetta var gífurlega snúin bók
og, að manni finnst, dálítið ómarkviss
þannig að það var ekki alltaf ljóst
hvað höfundurinn var að fara. Til að
bæta gráu ofan á svart var hún skrifuð
á afar þungri ensku. Það er skemmst
frá því að segja að ég kolféll á þessu
fyrsta prófi mínu í deildinni. Þetta
var auðvitað ægilegt áfall fyrir mig
þar sem ég hafði allháar hugmyndir
um sjálfan mig sem námsmann með
réttu eða röngu - sjálfsagt röngu,“
segir Þórður og hlær. En það gekk
betur næst og kandídatsprófi lauk
hann á eðlilegum tíma eða árið
1967. „Eftir kandídatspróf var ég
um tíma staðgengill héraðslæknis á
Húsavík. Ég tók svo þessa venjulegu
kandídatsdvöl og varð síðan það
sem nú er kallað deildarlæknir á
lyflækningadeild. Sú staða var í raun
og veru nýjung þá. Sá fyrsti sem
gengdi því starfi hefur sennilega
verið Helgi Valdimarsson, prófessor
í ónæmisfræði. Síðan var það
Bjarni Þjóðleifsson, þá ég, Sigurður
B. Þorsteinsson og svo Kristján
Eyjólfsson. Þetta eru nöfn sem margir
læknanemar þekkja vel. Á þessum
tíma ætlaði ég satt að segja í sérnám
í krabbameinslækningum. Það hafði
enn enginn Islendingur sérhæft sig í
þeirri grein á þessum tíma. Ég ákvað
hins vegar að snúa við blaðinu og
sérhæfa mig í hjartalækningum.
Það var ekki síst fýrir áhrif frá
Árna Kristinssyni sem ég tók þá
ákvörðun en Árni var sá maður sem
má segja að hafi flutt nútímann í
hjartalækningum til landsins. Ég fór
í sérnám á Hammersmith Hospital
í London og lauk þar doktorsprófi
1974. Síðan fór ég vestur um haf og
var í sérnámi í hjartasjúkdómafræði
í Houston í Texas og San Diego í
Kaliforníu."
Veran í læknadeild á þessum tíma

34
Læknaneminn