Úrval - 01.07.1966, Qupperneq 57

ÆVINTÝRI VEIÐIMANNSINS
55
— Eitt sjúku barnanna dó, sagði
Mike, en hin hafa það öll af. Lækn-
irinn bólusetti hvert einasta barn í
þorpinu. Héðan í frá ætlum við að
eiga birgðir af bóluefni fyrir hendi.
Sennilega hefði sjúkrahúsið í
Leticia aldrei risið á fót, eða að
minnsta kosti ekki í náinni fram-
tíð, ef Mike hefði ekki verið þar að
verki. Stjórnin í Bogotá hafði fyrir
löngu samþykkt, að þarna yrði sett
á stofn sjúkrahús, en af því hafði
ekki orðið, og það myndi hafa dreg-
izt von og úr viti, ef Mike hefði
ekki skorizt í leikinn.
Þannig var komið málum, að það
vantaði aðeins 600 dollara af hendi
þorpsbúa, til þess að fullnægt væri
ákvæðum um hin árlegu fjárfram-
lög til byggingarinnar af þeirra
hálfu. Sjóðirnir, sem þessir pening-
ar voru í, voru í höndum tveggja
aðila, annars borgaralegs, en hins
hernaðarlegs. Samkomulagið var
ekki betra en svo, að þessir menn,
sem þarna áttu hlut að máli töluð-
ust ekki við, og voru svamir fjand-
menn.
Mike stefndi þessum mönnum sam-
an og sat á milli þeirra og flutti
skilaboð á milli. A eftir þjarmaði
hann að þeim sitt í hvoru lagi og
benti þeim á hver nauðsyn væri á
sjúkrahúsi á þessum afskekkta stað.
Það tók hann viku, að tala þá til,
og þeir gengu í lið með honum. Þeir
sögðu sem satt var, að fjárveitingin
frá Bogotá væri ekki líkt því full-
nægjandi og það þýddi ekki að hefj-
ast handa fyrr en hún yrði aukin,
en Mike vildi ekki fallast á þetta,
heldur taldi þá á að byrja.
— Byrjið að byggja, og notið alla
þá peninga, sem þið hafið undir
höndum, og veinið svo bara á meira.
Öskrið á peninga.
Þeir fóru loks að ráðum hans, og
urðu auðvitað peningalausir strax
en símskeytunum rigndi yfir þá í
Bogotá. Mike þurfti að fara til höf-
uðborgarinnar í viðskiptaerindum
og hann notaði tækifærið og heim-
sótti heibrigðisyfirvöldin, þar á
meðal heilbrigðismálaráðherrann
og síðan leitaði hann einnig ásjár
yfirvalda bandarísku flotastöðvar-
innar. Hann hafði talsvert upp úr
krafsinu og það var haldið áfram
að byggja. En það fór á sömu leið
og fyrr, að peningarnir entust
skammt í sjúkrahúsbygginguna. Þá
var æpt á meira, og loks veinuðu
þeir þangað til, að fjárveiting til
byggingarinnar var stórlega aukin,
og stjórnin gaf út sérstök lög um
byggingu sjúkrahúss þarna með 45
rúmum, og loks rann upp sá dagur
að sjúkrahúsið var vígt, og var það
í ágúst 1965.
Mike hafði þá haft út úr banda-
rísku flotayfirvöldunum í Bogatá 10
þúsund dollara til að kaupa fyrir
ýms tæki til sjúkrahússins. Flota-
yfirvöldin leituðu einnig aðstoðar í
heimalandi sínu til að þjálfa hjúkr-
unarfólk til starfa. Mike heldur enn
áfram aðstoð sinni við sjúkrahúsið
og kemur aldrei svo til Bogatá, að
hann kaupi ekki heila hestburði af
meðulum, sem hann borgar oftast
úr eigin vasa. Hann afgreiðir síðan
þessi meðul á kvöldum eftir lyf-
seðlum frá læknunum, og eigi hann
ekki til meðalið, sem þarf að nota,
skrifar hann stórt M á lyfseðilinn
og sendir sjúklinginn með hann til