Úrval - 01.11.1966, Síða 6

4
TJRVAL
sem þessar miklu óbyggðir stafa
frá sér. Menn þurfa stundum að
fara átta hundrað kílómetra leið til
þess að fá sér félagsskap, og þó að
menn sjáist ekki nema einu sinni á
ári, heilsast þeir kunnuglega.
Hvorki hinar geysilegu vegalengdir,
harka vetrarins né ómælanleiki
auðnarinnar geta rofið þá sam-
heldni, sem þarna býr.
Aðeins 650 km. af allri brautinni
eru með föstu slitlagi, — sá hlutinn,
sem er í sjálfu Alaska, og 135 kíló-
metrarnir næst Dawson Creek.
Engu að síður hefur hún borið hina
ólíklegustu umferð: fótgangendur,
mótorhjólamenn, bifreiðalest eina
með hundrað og fimmtíu viðtengd-
um vögnum, og ýmisleg ökutæki af
ólíkustu gerðum, meira að segja
risavaxið tívolíhjól, sem átti að fara
í skemmtigarð, hefur þessa leið að
baki sér. Brautin er orðin nærri
tuttugu og fimm ára gömul, en hún
er enn sem fyrr ævintýralegasta
samgönguleið í Norður Ameríku.
Hún liggur meðfram háfjöllum
þessa heimshluta, yfir stórfljót eins
og Yukon, Friðará og Liard, og um
svæði þar sem er ótrúleg mergð
veiðidýra. Ökumaður getur átt von
á því að skyndilega sé kominn
svartur skógarbjörn á miðjan veg-
inn. Og þegar hann kemur auga á
farartækið réttir hann sig upp og
réttir upp framfæturnar eins og
skefldur fótgangandi réttir hend-
urnar — og hverfur síðan niður í
vegarskurð. Eða þá að elgur kemur
brokkandi og leggur undir sig veg-
inn, sem hann lítur auðsjáanlega á
sem sína einkaleið, og hefur alls
ekki í hyggju að rýma fyrir óboðn-
um gestum. Úr bílnum má líka sjá
hvar laxar koma í torfum upp stór-
fljótin, og geta torfurnar verið á
annan kílómetra á breidd, og leita
þær móti straumi upp í árnar til
þess að hrygna þar — og drepast
síðan.
ÓFRAMKVÆMANLEG
HUGMYND.
Hugmyndaríkir menn höfðu áður
um hálfrar aldar skeið barizt fyrir
því að komið yrði upp samgönguleið
á landi til Alaska, en áætlanir um
þetta voru hvað eftir annað dæmd-
ar óframkvæmanlegar af sérfræð-
ingum. En þetta breyttist í heims-
styrjöldinni síðari. Sú hætta vofði
yfir að hafnir Bandaríkjanna við
norðanvert Kyrrahaf lokuðust, og
kvað Roosewelt því svo á, að vegur-
inn skyldi lagður hvað sem það
kostaði, og áður en á löngu liði var
komin brautryðjandasveit frá
bandaríska hernum til Dawson
Creek, og annar flokkur farinn að
fella tré suður af Big Delta í Al-
aska.
Á þessum fáförnu slóðum mættu
hermenn þessir hverri torfærunni
eftir aðra. í vetrarfrostunum brotn-
uðu skóflurnar í höndum þeirra sem
fyrstir byrjuðu að ryðja brautina,
og á sumrum varð þessi þykki jarð-
vegur gljúpur og botnlaus. Mýr-
arnar gleyptu í sig ræsisstokka og
jafnvel heilar dráttarvélar, og
stundum sukku jafnvel langir veg-
arkaflar fullgerðir í bleytuna. Eða
þá mýflugurnar! Margar sögur fara
af því hve ótrúlega stórar þær geta
orðið. Á einum vinnustaðnum var
sagt að menn hefðu leikið sér að þvi