Úrval - 01.11.1966, Síða 65

GANDREIÐ Á TUNDURSKEYTI
63
í grindurnar og spyrna af öllu afli
utan í það og halda því þannig frá
grindunum. Ridge hljóp burt til þess
að sækja lykil til að skrúfa fyrir
samanþjappaða loftið, sem knúði
skrúfur tundurskeytisins.
Kæsta velta St. Laurents yrði
nægilega mikil til þess að koma
tundurskeytinu til þess að velta í
áttina frá grindunum inn á þilfarið
aftur. Nú skellti ég mér klofvega
ofa.i á tundurskeytið, greip dauða-
haldi í þilfarsgrindurnar og reyndi
að halda mér og skeytinu þannig
föstu. Mér fannst þessi banvæni 24
feta langi sívalningur vera breið-
ari en hestbak, er ég sat þarna klof-
vega á honum, þó að hann væri að-
eins 21 þumlungur í þvermál. Tund-
urskeytið var allt útatað í varnar-
feiti og glerhált.
Nú gat ég fundið, að skrúfublöð-
in, sem hömuðust skröltandi á stál-
þilfarinu, byrjuðu að knýja tundur-
skeytið áfram. Er það hreyfðist
fram á við, reyndi ég að halda aftur
af því eftir mætti, en varð samt að
sleppa taki mínu á grindverkinu
æ ofan í æ og handlanga mig þann-
ig eftir því. En löppunum hélt ég
klemmdum fast að hliðum tundur-
skeytisins. Ég varð að tolla kyrr
„á baki“, því að skrúfurnar gætu
að öðrum kosti hakkað mig í sund-
Ur í annan endann og veitt vélar-
ófreskjunni tækifæri til þess að
sprengja góðan tundurspilli í loft
upp. Þessir tilburðir mínir á baki
„skepnunnar" hafa sjálfsagt orðið
ti! þess að koma af stað sögunni um
„gandreið“ mína á tundurskeytinu.
Ridge kom nú með lykilinn. Tund-
urskeytaliðinn R.L. Ellis vaf einnig
kominn á vettvang. Þeim tókst nú að
halda tundurskeytinu nokkurn veg-
inn stöðugu, þangað til okkur heppn-
aðist að skrúfa fyrir loftstrauminn.
Það dró úr spennu þessara furðu-
legu aðstæðna, strax og hávaðinn í
skrúfunum hljóðnaði og dó svo út.
Nú barst okkur enn meiri hjálp, og
svo var tundurskeytið bundið
tryggilega við borðstokksgrindurn-
ar.
Nú tóku hinir forvitnu að safn-
ast í kringum okkur. Þegar tundur-
skeytið skall á yfirbyggingunni aft-
ur á, hafði „skammbyssa“ tundur-
skeytisins þrýstst inn í tundurhaus
þess og eyðilagt svo gersamlega all-
an framenda þess, að það var ekki
hættulaust að snerta hann. Okkur
tókst að ná tundurhausnum af
tundurskeytinu, en samt hélt tund-
urhausinn og skammbyssa hans enn
áfram að vera erfitt vandamál, þar
var um að ræða fjórðung úr tonni
af mjög viðkvæmu og vandmeðförnu
sprengiefni.
Það var engin tafarlaus hjálp fá-
anleg, þegar við komum að bryggju
í Roryth næsta dag. Ég fór beint í
aðalstöðvar flotans til þess að fá fyr-
irskipanir um, hvert ég skyldi halda,
og einnig til þess að tilkynna þeim,
að það væri laskað tundurskeyti um
borð og við þyrftum að fá nýtt. í
stað þess. Ég fékk fyrirskipun um
að sigla strax með skipalest til viss
staðar í Norður-Atlantshafinu, þar
sem hún skyldi dreifast. Mér var til-
,kynnt, að önnur deild mundi leysa
þetta tundurskeytavandamál mitt.
Þegar ég kom aftur á skipsfjöl, sá
ég, að skipshöfn minni hafði tekizt
að lyfta tundurskeytinu og hinum