Úrval - 01.08.1968, Síða 74

72
ÚRVAL
Páll var rómverskur þegna, og
því hefur honum verið leyft að hafa
tvo þræla, jafnvel þótt hann væri
fangi. Félagar hans, læknirinn
Lúkas og Makedoníumaðurinn
Aristarchus, hafa kannske komið í
stað þrælanna tveggja. Páll lét sig
ekki miklu skipta stöðu sína sem
fangi. Hann hafði lengi langað til
þess að koma til Rómaborgar.
Páll steig um borð í lítið kaup-
skip ásamt þeim hinum, en það
skyldi sigla til hafnarbæjarins
Adrumythium, fyrir suðaustan
Troas í Litlu-Asíu. Skip þetta
kann að hafa verið allt að 70 fetum
á lengd með allt að 125 tonna burð-
arþoli, en lítilli ristudýpt, svo að
það gæti auðveldlega komizt inn í
litlar hafnir. Það mjakaðist fram
hjá hafnargarðinum í Caesareu og
skildi að baki sér hið tignarlega
Stjórnarhús niðri við höfnina, þar
sem rómverski umboðsmaðurinn
bjó. Hið síðasta, sem Páll hefur
komið auga á í Caesareu, hefur
verið marmaramusteri borgarinnar,
skínandi hvítt, á hæð, sem gnæfði
yfir borgina. Hafi veðrið verið gott
við brottför þeirra, mun hafið hafa
verið dásamlega blátt á litinn, er
skipið sigldi fram hjá Carmelfjalls-
höfða við Haifaflóa nokkrum
klukkustundum síðar og stefndi í
áttina til Sidon (Saida), sem var
fyrsta viðkomuhöfn þess.
I Sidon var Páli leyft að heim-
sækia vini sína þar, en líklega
hefur hermaður verið í för með
honum. Síðan lagði skipið á hafið
að nýju og sigldi „í skjóli við Kýp-
ur, þar sem við höfðum mótvind“.
Þeir voru þannig komnir á vit
hinan ríkjandi vestlægu vinda og
fóru fyrir austan Kýpur í norð-
ur og norðausturátt til strandar-
innar í Ciliciu (sem er nú í Tyrk-
landi), og svo héldu þeir í nokk-
urn veginn vestlæga átt meðfram
strönd Litlu-Asíu og notfærðu sér
landgoluna, sem hamlaði dálítið á
móti hinum vestlæga vindi. Á þenn-
an hátt náðu þeir til Myru í Lyci
(sem er nú í Tyrklandi).
í Myru átti Júlíus, hersendiboði
keisarans, engra kosta völ. Hann
hefði getað haldið áfram sjóleiðis
til borgarinnar Philippi í Make-
doníu. Frá Philippi hefði hann svo
getað ferðazt á landi Egnatisleið-
ina allt til Adríahafs og tekið það-
an skip til Rómar. En sú leið hefði
haft enn meiri vandamál í för með
sér fyrir hann en sjóleiðin. Það
var fanganna vegna. Þess í stað
gerði hann ráðstafanir til þess, að
þeir kæmust frá Myru með korn-
skipi, sem sigla átti til Ítalíu.
Hann var nokkuð hikandi við
að taka þessa ákvörðun, því að
þetta var síðla árs, en hann ákvað
samt að hætta á siglingu þvert yfir
opið haf. Sjóleiðin til Philippi var
alveg eins hættuleg. Þar voru eng-
ir vitar á ströndum, áttavitinn var
ekki til, öll kort voru mjög ófull-
komin, og það gat auðveldlega
gerzt, að skip týndist, ef skýjað
var og lélegt skyggni, jafnvel þótt
það grillti í land. Allar siglingar
á því svæði voru mjög hættulegar,
eftir að komið var fram í miðjan
september. Og siglingar þar lágu
sem sagt alveg niðri frá 10. nóvem-
ber til 10. marz.
Siglingar kornskipanna voru al-