Úrval - 01.08.1968, Qupperneq 77

HÆTTULEG SJÓFERÐ
75
plankarnir sveigðust ekki í áttina
frá skipsröngunum.
Hvað sem líður skilgreiningu á
öryggisráðstöfun þessari, þá styrktu
sjómennirnir a.m.k. skipsskrokk-
inn á einhvern hátt, og nú fundu
þeir til örlítið meiri öryggiskennd-
ar en áður. En samt þorðu þeir ekki
að halda áfram að láta skipið reka
undan vindi, því að þá gæti þá
rekið upp á Syrtissanda, grynning-
ar úti fyrir strönd Norður-Afríku.
Þeir felldu því stórseglið. Líklega
hefur skipið einnig dregið einhvers
konar akkeri á eftir sér.
Annan daginn jók storminn aug-
sýnilega. „Við köstuðumst til af
ofsa stormsins,11 skrifar Lúkas. Og
hann skýrir frá því, að sjómennirn-
ir hafi þá létt á skipinu með því að
kasta hluta farmsins fyrir borð.
Þriðja daginn varð ástandið svo
slsemt, að þeir vörpuðu ýmsu af
búnaði skipsins fyrir borð.
Og Lúkas heldur áfram frásögn
sinni með þessum orðum: „í nokkra
daga sáum við hvorki sólina né
stjörnurnar, og hvass stormur rak
okkur hratt á undan sér, svo að við
höfðum misst alla von um að kom-
ast af, er hér var komið sögu, og
okkur skorti mjög mat.“
Svo ávarpaði Páll þá, sem um
borð voru. Hann gat samt ekki
látið hjá líða að segja sem svo:
„Þetta sagði ég ykkur.“ En svo
flýtti hann sér að bæta við hugg-
unarorðum. „Ég vil ekki, að þið
missið móðinn, iafnvel ekki núna,“
sagði hann. „Það mun ekki verða
neitt manntjón ykkar á meðal.
Skipið eitt mun farast." Og hann
skýrði frá sýn, þar sem engill hafði
fullvissað hann um þetta og einn-
ig, að þeim mundi skola á land á
eyju.
Er skipið hélt nú áfram að reka
undan vindi, reyndu mennirnir við
við stýrið að stýra á stjórnborða,
hvenær sem slíkt var hægt, til þess
að reyna að koma í veg fyrir, að
skipið nálgaðist grynningarnar úti
fyrir Norður-Aíríku enn meira.
Þeir reyndu að beina því í áttina
til Ítalíu eða a.m.k. Sikileyjar eft-
ir því sem tök voru á. Stefna skips-
ins hefur því stundum verið vest-
læg, en svo hefur hún aftur orðið
suðvestlæg þrátt fyrir viðleitni
mannanna. En þeir hafa af fremsta
megni reynt að stefna í norðvest-
ur.
Það eru rúmar 500 mílur frá
Krít til Möltu. Þá vegalengd sigldu
þeir á 14 dögum, enda fóru þeir
ekki í beina stefnu. Það þýðir, að
þeir hafa siglt minna en 2 mílur á
klukkustund að meðaltali. Hefðu
þeir getað siglt í zigzagstefnu,
hefðu þeim miðað nokkuð fljótar
áfram.
Um miðnætti fjórtánda dag ferð-
arinnar heyrðu sjómennirnir brim-
hljóð, og þeir tóku að lóða dýpið.
Fyrst var það 20 faðmar, en stuttu
síðar aðeins 15. Þeir höfðu enga
hugmynd um stöðu skipsins vegna
myrkurs. Því vörpuðu þeir fjórum
akkerum úr skutnum, lækkuðu
framseglið og biðu birtingar. Rétt
fyrir dögun bjuggu sjómennirnir
sig undir að sjósetja litla bátinn, og
þeir stungu upp á því, að akkerum
skyldi einnig varpað úr stefni.
Lúkas tekur það fram, að sjó-
mennirnir hafi verið að reyna að