Úrval - 01.08.1968, Qupperneq 117

BIRKIKOFI
115
var allt í óreiðu. Hún leit strax á
hann rneð hatursíullu augnaráði.
,,Hver ert þú?“ spurði hún.
„Ég er hér til þess að hjálpa þér.“
„Þú átt við, að þú sért hér til þess
að heilaþvo mig! Ég þekki þig og
þína líka. Ég veit nákvæmlega
hvernig heili þinn starfar!“
„Hvernig?" spurði Fortell vin-
gjarnlega.
„Nákvæmlega eins og heili við-
bjóðslegrar skítalöggu," hvæsti hún.
„É'g hata löggur, og ég hef enga
þörf fyrir félagsráðgjafa. Ég hef
engin vandamál við að stríða. Ég
vil bara fá barnið mitt!“
„Hvar er barnið þitt?“
„Löggurnar og barnaverndar-
nefndin hafa tekið hana frá mér.
Þessar vesælu skítalöggur! einhvern
góðan veðurdaginn skal ég ná mér
í vélbyssu og mola hausana á þeim
öllum! Ég skal myrða alla, sem
hindra mig í að fá barnið mitt aft-
ur!“
Fortell héit áfram rólegri röddu:
„En hvernig ættir þú að geta séð um
lítið barn, þegar þú getur jafnvel
ekki séð um sjálfa þig?“
Linda spratt á fætur með kreppta
hnefa. „Snautaðu burt.. þú ... veizt
ekkert um barnið mitt! Þú ert einn
af þeim! Ég skal myrða þig, hel-
vítis nazistasvínið þitt!“
Fortell hallaði sér aftur á bak í
stólinn án þess að sýna á sér nokk-
ur merki reiði, ótta né jafnvel ör-
lítillar gremju vegna hótana hennar
og skammaryrða. Hún var auðsýni-
lega alveg forviða á þessum við-
brögðum hans, Hingað til höfðu ó-
vinir hennar alltaf orðið reiðir eða
hneykslaðir. „Jæja þá, Linda,“ sagði
Fortell bara, þegar hún þagnaði. „Ég
fer núna, en þú skalt bara segja til,
þegar þú óskar eftir að tala við
mig aftur.“
„Æ, farðu til helvítis, þitt . . . . “
hvæsti hún.
Fortell fór síðan á fund frú Fern
Weihers, sem er yfirmaður félags-
ráðgjafanna í „Bírkikofa". Bæði hún
og „húsforeldrarnir" eru í rauninni
ólærðir starfsmenn. Þessar stöður
krefjast ekki neins háskólanáms. En
hjartahlýja, mannkærleiki, samúðog
dýrkeypt lífsspeki, sem lífsreynslan
ein veitir, auk venjulegrar heil-
brigðrar skynsemi er oft meira virði
en heil runa af doktorsgráðum.
Kjörorðið á stofnunum sem
„Birkikofa" er samvinna, og starfs-
fólkið allt ræðir stöðugt ástand nem-
endanna á hverjum tíma. Það held-
ur fundi, og allir taka þátt í þeim
fundarstörfum, allt frá Renée Fort-
ell, frú Weiher og „húsforeldrun-
um“ (sem eru 18 talsins) til vin-
gjarnlega, rólega húsvarðarins, sem
hefur verið mörgum stúlknanna sem
eins konar faðir. Sé allt starfsfólk
„Birkikofa“ talið með, má segja, að
þar sé einn starfsmaður fyrir hvern
nemanda, en slíkt er einmitt mjög
þýðingarmikið. Á þann hátt finnur
sérhver stúlknanna fyrr eða síðar
fyrir þeirri kennd, að hún eigi sér-
stakan einkavin meðal starfsfólks-
ins,
Skrifborð frú Weihers stendur í
eins konar glerbúri, sem gegnir
hlutverki sem stjórnarstöð „Birki-
kofa“ (enda er þar ekki nein opin-
ber skrifstofa). Þangað fór Fortell
og skýrði henni frá síðustu fréttun-
um af Lindu. „Leyfðu henni bara