Úrval - 01.09.1971, Síða 46

44
og ekki krafðist hann að fá kalda
svínasteik.
Klukkan 9.30 drakk hann fyrsta
viskísjúss dagsins, og var hann vel
blandaður með sódavatni. Síðan tók
hann til að lesa ritara sínum fyrir.
Það sem eftir var dagsins var glas-
ið aldrei tómt andartak. En hann
drakk ekki mikið, varla meir en
sem svaraði einu glasi á tveim tím-
um.
Meðan hann las riturum sínum
fyrir í svefnherberginu á morgn-
ana, varð ég öðru hverju að líta
inn, vegna þess að honum hætti til
að kasta lifandi vindlinum í papp-
írskörfuna. Gætti ég ekki vel að
þessu fór að rjúka upp úr körfunni.
Ég var vanur að nota sódavatns-
blöndunginn sem slökkvitæki.
Ég kenndi oft í brjósti um hina
átta ritara Churchills. Þeir urðu
alltaf að vera reiðubúnir að hefja
störf sín í svefnherberginu, er
Churchill tók að lesa fyrir. Aðal-
verkefnin voru bækur og önnur rit-
verk, er Churchill var að semja, en
einnig hundruð bréfa, er hann þurfti
að svara. Þannig las hann tímunum
saman fyrir úr rúmi sínu.
Ég varð að beita ýmsum brögðum
til þess að fá Churchill nægilega
snemma úr rúminu til hádegisverð-
ar. Eitt af því snjallasta, sem mér
hugkvæmdist, var að ljúka útidyr-
unum varfærnislega upp og hringja
dyrabjöllunni, hlaupa svo upp til
Churchills og segja: — Gestirnir
eru komnir! Þá varð hann nauðug-
ur viljugur að láta ritarana fara. En
við mig sagði hann: — Norman,
látið renna í baðkerið!
En þar með var þrautin ekki unn-
ÚRVAL
in. Venjulega var hann enn í rúm-
inu þegar ég kom inn aftur, og var
þá niðursokkinn í að lesa það, sem
ritararnir höfðu skrifað eftir hon-
um. Klukkutíma síðör var hann
kannski enn í rúminu — en ég varð
hvað eftir annað að gæta þess að
baðvatnið væri mátulega heitt, því
að það varð að vera upp á vissa
gráðu, sama hve langan tíma það
tók hann að komnst í það. Ég varð
því sífellt að vera að láta renna úr
og í kerið, til þess að fá mátulegan
hita. Eitt sinn sneri hann þó á mig:
Hann kom æðandi inn í baðher-
bergið, strax eftir að ég hafði látið
renna í karið sjóðheitt vatn. Ég
hafði búizt við að líða myndi að
minnsta kosti hálftími þar til hann
kæmi, og að þá mundi vatnið vera
orðið mátulega heitt. En nú fór
hann þegar í stað ofan í baðkerið,
og öskraði svo, að mér þótti ráð-
legra að flýja út meðan óveðrið
gengi yfir.
í hvert skipti sem hann var kom-
inn í baðkerið, tók hann að muldra
eitthvað fyrir munni sér. í fyrstu
hélt ég að hann væri að tala við
mig, en síðar komst ég að raun um,
að í baðkerinu samdi hann margar
af sínum frægustu ræðum.
Eitt sinn er hann talaði sem mest
í baðkerinu, gekk ég til hans og
spurði hvers hann óskaði.
— Ég er ekki að tala við yður,
Norman, heldur í þinginu, svaraði
hann.
Churchill náði foáum aldri. Árið 196/f
varð hann níræöur oq það ár er þessi
mynd tekin, einniq af Yusuf Karsh.
Churchill lézt 2i. janúar 1965.