Úrval - 01.09.1971, Qupperneq 67

VILTU VERÐA RITHÖFUNDUR
65
um okkar. Þá var öllu borgið, og
kvöldið leið í miklum fögnuði.
Svona er hlutskipti okkar, skáld-
anna. Við göngum svo meðal fólks-
ins, og það heldur, að við séum allt-
af að reyna að lesa hugsanir ann-
arra manna, fyrir sitt leyti eins og
þeir lesa bækur. En slíkt er mesti
misskilningur, því að oftast nær lát-
um við aðra menn algerlega af-
skiptalausa og erum blátt áfram
ekkert að gera.
Fólk kemur til rithöfundar og
segir: — Hvað eruð þér nú að
skrifa? En þá er hann alls ekki að
skrifa neitt. Hins vegar er hann
með skemmda tönn, sem hann þarf
að láta tannlæknnn gera við, og
það er sárt. Hann er líka að hugsa
um, hvernig hann eigi að eignast
peninga, svo að hann geti keypt sér
nýjan bíl. Hann hefur ekkert skáld-
rit í smíðum, en hann veit ofboð
vel ,hvers menn vænast af honum.
Þeir halda, að hann sé önnum kaf-
inn við hátíðleg ritstörf.
—■ Eg er að semja sögu amerísku
borgarastyrjaldarinnar, segi ég. Það
hljómar hátíðlega og eins og ég
væri einhver feiknarlegur fræði-
maður. Augnaráð fólksins ber vott
um lotningu, er ég segi því þessi
merkilegu tíðindi.
— Þetta er afburða gáfaður mað-
ur, hugsar það. Og mér finnst dá-
samlegt, að það skuli hafa slíkt álit
á mér. Stundum er ég nærri því
sannfærður um, að ég sé að vinna
eitthvert andlegt þrekvirki.
Við rithöfundarnir verðum allir
upp með okkur. Ef einhver smá-
vegis dugur er í okkur, fara menn
að skrifa um okkur. Myndir af okk-
ur eru birtar í blöðum og tímarit-
um, og við gætum þess vandlega að
þessar myndir séu af okkur, er við
vorum um þrítugt og hár okkar var
þykkt og tennurnar ennþá
óskemmdar. Stöku sinnum er okkur
sagt, að við séum frægir menn. Það
er örðugt að leggja engan trúnað á
slík ummæli, og ef við trúum þeim
ekki, líður okkur áreiðanlega illa.
Svo yður langar til að verða rit-
höfundur?
Er það annars ekki dásamlegt?
Þegar maður er loks búinn að borga reikningana sína, þá á maður
ekkert eftir til þess að eyða nema þá rólegt kvöld.
Dial Tones.
Karlaflenna segir við vinkonu sína: „Ég hef ekkert á móti karlmönn-
um, sem kyssa og segja svo frá ... Ég ihef iþörf fyrir allar þær aug-
lýsingar, sem ég get fengið.“
Lögfræðingur les upp erfðaskiriá: „Verandi með fullu viti og hafandi
létta, glaðværa skapgerð, eyddi ég Þv.í öllu.“
(7)77 Fox.