Úrval - 01.10.1978, Qupperneq 108

106
ÚRVAL
Fyrst ræddu þau við föður Tom, og
31. júlí sneru þau sér svo til Morse
læknis. Hann sagði: ,,Ég tel, að þið
haflð tekið rétta ákvörðun.” Þau
undirrituðu leyfi og firrtu læknana og
spítalann allri ábyrgð af því að taka
öndunarvélina af Karen Ann.
En daginn eftir sagði Morse Joe, að
hann óskaði að ráðfæra sig við annan
lækni um þessa ákvörðun. Daginn
þar á eftir hringdi hann enn í Joe og
tilkynnti stuttaralega: ,,Því miður, ég
vil ekki geraþetta.”
Quinlansfjölskyldan vissi ekki
hvaðan á hana stóð veðrið, en fékk
fund með fulltrúum spítalans 3.
ágúst til að ræða málið. Þar var
kynntur fyrir þeim Theodore
Einhorn, lögfræðingur spítalans.
Hann hafði eindregið mælst til þess,
að ekki yrði orðið við óskum
Quinlans. Lögin voru flókin, hvað
þetta snerti. Yrði Karen Ann leyft að
deyja, myndu þá ekki læknarnir og
stofnunin kalla yfir sig ákærur fyrir
ranga meðferð á sjúklingum eða
manndráp? „Þú, herra Quinlan, ert
ekki löglegur forráðamaður Karenar
Ann, þar sem hún er fullveðja.”
,,Ef ég verð löglegur forráðamaður
Karenar, munið þið þá virða ósk
okkar?”
,,Ég veitþað ekki.”
Ég heyrði Julie grípa andann á
lofti. Svo fór hún að kjökra og
stundi upp. „Hvernig getið þið
nú sagt, að við séum ekki ábyrgir
aðilar? Allan þennan tíma höfum
við verið að undirrita leyfi til hvers
sem vera skal. En nú, allt í einu, er
leyfi okkar einskis vert?” Einhorn
svaraði, hægt og skírt: ,,Þau leyfí,
sem þið hafíð undirritað, hafa
verið fyrir rannsóknum og
aðgerðum, sem stefnt hafa að því
að bjarga lífi. Nú viljið þið snúa
þessu við.”
Dapurleg flækja
Það eina sem ég var viss um,
þegar við fórum frá spítalanum
þetta kvöld, var að nú yrði ég að fá
mér lögmann. Það sem ég vissi
ekki var að þegar maður leitar til
dómstóla, veit allur heimurinn,
hvað manni er á höndum.
Raunar stakk Paul Armstrong upp
á leið til að draga úr fréttagildi
ástandsins, þegar Joe leitaði til hans.
Hann sagði: ,,Það eru til fleiri en ein
leið til þess að þú getir orðið löglegur
forráðamaður dóttur þinnar. Ein er
sú, að verða útnefndur forráðamaður
af dómara, og fara síðan aftur til
spítalans og endurtaka óskina
J }
Joe leyfði honum ekki að tala út.
,,Nei,” sagði hann ákveðinn. ,,Mér
fínnst það ekki heiðarlegt. Ég vil að
allt sé opið og á hreinu. Get ég ekki
einfaldlega farið til dómara og óskað
eftir því að verða útnefndur forráða-
maður dóttur minnar, til þess að ég
geti tekið ábyrgðina gagnvart lækn-