Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 27

Dýrsegulmagn og dáleiðsla.
27
(borðdans). En alt eru þetta eðlilegir fyrirburðir, sem
sérlega handlægnir menn geta gert án allrar andahjálpar.
Sumt virðist óefað gert með eins konar dáleiðingum,
þannig að áhorfendurnir eru dáleiddir án þess að þeir
viti af. Og hér á við a-ð geta þess, að í léttri dáleiðslu
missir dáleiðingur ekki alla meðvitund, og þegar hann er
vakinn, man hann alt, sem fyrir hann hefir borið í leiðsl-
unni, og neitar hann því alveg, að hann hafi nokkru
sinni sofnað, heldur segist altaf hafa verið glaðvakandi.
En þó hefir hann verið dáleiddur og látinn sjá alls konar
missýningar. í einu slíku tilfelli hafði dáleiðingur séð
stóla og borð lyftast upp fra gólfi og svífa í lausu lofti.
I’etta sagðist hann hafa séð glaðvakandi. En reyndar
hafði hann verið dáleiddur og á hann lagt, að F— skyldi
vera honum ósýnilegur; en það var F—, sem lyfti stól-
unum og borðunum.
Andasýnarar hafa oft orðið uppvísir að prettum; og
oft eru sýningar þeirra ekki annað en loddara-handlægni.
En það sem eftir er af kynlegum fyrirburðum hjá þeim,
þegar þetta tvent er frá dregið, það mun flest mega
skýra sem dáleiðing á áhorfendunum.
Huglestur (thought reading) er fyrirburður, sem vert
er að nefna í þessu sambandi. Það eru til menn, sem
virðast að nokkru leyti geta lesið í hug annara, ef þeir
snerta þá. Merkastur þeirra allra er Cumberland inn
enski. Maður tekur hlut, t. d. títuprjón, og felur hann,
ef til vill í öðru húsi ekki allskamt frá. Cumberland
lætur manninn svo styðja á bak sér eða arm og gengur
þannig hægt og hægt og finnur prjóninn. — Á fjölförn-
um strætum erlendis, er fult af vögnum, sem verið er
að aka í allar áttir fram og aftur. Sá sem vagni stýrir
á slíku stræti, verður að hafa alla aðgæzlu og má ekki
eitt augnablik láta hug né augu hvarfla frá; annars rekst
vagninn á aðra vagna, brotnar og brýtur vagna, og lífi