Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 1

NÝJA ÖLDIN.
III. BINDI. MARZ 1899. 1. HEFTI.
Dýrsegulmagn og dáleiðsla,
andatrú, fjölkyngi og kraftaverk.
Eftir
Jón Ólafsson.
Mannlegur andi er spurull. Það er enginn hlutur
til á jörðunni eða í alheiminum, enginn hlutur, hvorki
lifandi né dauður, sem mannsandann fýsir ekki að hnýs-
ast í.
Hann skygnist inn í vatnsdropann með sjónauka, til
að flnna þar milíónir lifandi vera, smádýra, sem vatns-
dropinn er heil veröld fyrir.
Hann skygnist út í himinngeiminn og finnur sól-
kerfi eftir sólkerfi, stikar fjarlægðirnar milli hnattanna
og leggur pá sjálfa, hinninhnettina, á vogarskál, og vegur
Þyngd þeirra hvers um sig i pundatali. Hann mælir
hraða ijóssins og rafmagnsins; hann skygnist inn í iður
jarðarinnar og les úr innyflum hennar aldur hennar og
sögu. Hann rekur sundur litþætti ljósgeislans, og lætur
þá segja sór frá, hverjir málmar og önnur efni finnist í
stjörnunum. En hann reynir líka að skygnast inn í
sjálfan sig, inn í mannlega sál, og skýra fyrir sór starfs-
háttu sálarlífsins.
Eö mannsandinn leitar lengra — hann leitar alt af
og þráir út yfir sín takmörk.
Vitaskuld dettur mér ekki í lmg að ætla að ákveða
mannsandanum takmörk. Hver og hvar eru þau tak-