Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 51

Bókmentir voraf.
51
lestur er ákaflega óvandabur, og málið aumasta handa-
skömm. Sumir hafa farið til landsins helga, segir á 3.
bls., „til að stirkja hina veiklandi [!] trú sína eða til að
vekja í sér enn þá sterkari trú“. Það er undarlegt, ef
trúin er veiklandi (veiklar menn), að þeir skuli þó vilja
vera að magna hana, svo að hún veikli þá enn meira.
Gyðingaland kvað vera „fult af hólum og fjöllum, gilj-
um, skorningum [!] og klettum". Skyldu ekki þessi „gil
og skorningar" eiga að vera það sama sem á öðrum
stað er nefnt „gil og gijúfur"? — „Jarðarávextir" eru
„oranges [!], fíkjur, vínber og olíuviður“H Olíuviður er
nú annars tré, en ekki ávöxtur; en ávöxtur olíutrésins
heitir olífa. „Oranges" er enska, og veit enginn hvað
það er, nema hann kunni ensku. „Apfelsine" kalla þjóð-
verjar ávöxtinn, og er það afbökun af „Apfel von Sina
[= China]“ = epli frá Sínlandi; því að frá Sínlandi er
tré það komið, sem ávöxtinn ber. Mætti vel nefna hann
„sínepli" á íslenzku (sbr. Sín-land). — „Abel var sleginn"
= drepinn (slain á ensku). „Sharonsslóttur" í st. f.
Sarons-slóttur. „Að forða menn hungursdauða" í st. f.
„forða mönnum h.“ Svona er þá ytri frágangurinn, að
öllu samtöldu inn óvandaðasti sem hugsast getur, og eng-
um mentuðum rnanni samboðið að láta slíkt frá sér sjást.
Efnið er að sínu leyti jafn-óvandað og fátæklegt.
Engin alvara er í trúmálagreinunum; engin viðleitni til
að setja alþýðiega fram árangurinn af rannsóknum vis-
indamanna (náttúrufræðinga og biblíu-gagnrýnenda) og
sýna þannig fram á, hversu biblíu-trúin kemur algerlega
í bága við þekking manna á aldri jarðar, uppruna líf-
tegundanna, uppruna og aldri mannkynsins; rekja krafta-
verkasögurnar, og sýna, hversu þær skortir allar sannanir.
í stað þessa eru mönnum boðin gárungleg háðyrði urn
inar æruverðu fornbækur, alt í tón, sem hver maður
mundi fyiirverða sig við að beita gagnvart heimsupp-
4*