Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 25

Dýrsegulmagn og dáleiðsla.
25
ir sjálfstæði sálarlífsins, fara því reyndar í geitarhús að
leita ullar. Árangur dáleiðslanna bendir öllu heldur í
sálarleysis-áttina eða efnispekis-áttina. Alt um það er
það ámóta hvatvíslegt af efnispekingum. (materialists),
að ætla sér að finna í dáleiðslunni sönnun gegn sjálf-
stæði sálarlífsins, eins og það er af guðneitendum að
ætla, að breytiþróunarkenningin (evolution theory) veiti
sönnun fyrir því, að það sé enginn guð til. Breytiþró-
unarkenningin fræðir oss um uppruna \\ttegundanna, en
ekki um uppruna sjálfs lífsins. Og þó að menn kynnu
að komast að því, að líf geti til orðið úr lífleysu fyrir
verkun þektra náttúru-afla, þá standa menn jafnráðalaus-
ir gagnvart spurningunni um upphaf efna og afla, frum-
upphaf allrar tilveru (prima caasa). Alt, sem þeir fengju
samt að vita, væri þá það, að þessi frumorsök liggi fyr-
ir utan takmörk vísindalegrar rannsóknar. — Eins að
sínu leyti er það, að alt, sem dáleiðslutilraunirnar sýna
oss, er það, að vér þekkjum að eins „sálarlífið" (svo
kallað) að því leyti, sem það birtist líkamlegum skilning-
arvitum vorum, birtist oss í líkamlegum áhrifum sem
íbúandi líkama og hafandi áhrif á líkama. Hver ment-
aður maður verður að játa það, að það er jafnlítt auðið
að gagnsanna sem að sanna sjálfstæði sálarlífsins. Það
liggur alveg fyrir utan takmörk þekkingar vorrar. Það
liggur yfir í landeign trúarinnar og er hennar viðfangs-
efni.
íln þó að vér þannig megum ekki búast við,.að
dáleiðslutilraunirnar leysi fyrir oss þær ráðgátur, sem
ætla má að séu óleysanlegar mannlegum skiiningi og
vitund, þá er dáleiðslan haria hugðnæmt og nytsamt
viðfangsefni engu að síður.
Þær hafa reynst einkar-nytsamar til lækninga i
ýmsum sjúkdómum, einkum þar sem um taugasjúkdóma