Nýja öldin - 01.03.1899, Blaðsíða 54

54
Nýja Öldin.
Vér höfum áður minst á „Eir“ í „N.
„Elr“. ö.“ og þurfum reyndar engu þar við að
bæta, nema geta. þess, að tvær ritgerðir
þar eftir Guðmund lækni Magnússon bera þess vott, að
honum er sú gáfa gefin, að gera efni, sem annars liggja
dálítið fjarri venjulegum sjóndeildarhring alþýðu, einkar
ljós, hugðnæm og skemtileg. Hann ritar alþýðlega í
orðsins góðu merkingu. Það eina, sem vér höfum að
setja út á málið, eru þessar „sellur", sem er orð, sem
oss ekki fellur, og óskum niður undir allar hellur.
„Andvari" var stöfnaður til að vera
„Andvari11. málgagn hvers þess flokks, sem í svip-
inn yrði fjölmennastur á Alþingi, og
átti hann einkum að fjalla um stjórnmál og þar næst
um atvinnuvegi. fetta var frá öndverðu eftir eðli sínu
ið mesta viðrinis-fyrirkomulag: ein tvö árin berst tíma-
ritið fyiúr þessari stjórnmálastefnu, önnur tvö árin fyrir
■ hinni, þvert ofan í sjálft sig, snýst alveg eins og vind-
hani eftir því sem meiri hluta vindurinn blæs á hverju
þingi. Annaðhvort á stjórnmáiarit að vera flokksrit á
þann hátt, að það só jafnan málgagn sama flokks, sömu
stefnu; eða þá að það á að vera tímarit fyrir skynsam-
legar umræður um stjórnmál, án þess að vera málgagn
nokkurrar stefnu — vígvöllur gagnstæðra skoðana á
málunum; þá á það að veita góðum ritgerðum af ýms-
um skoðunum aðgang. — Svipað getur átt sér stað um
atvinnumálin. Yrði verndartolla-stefna ofan á meðal
þingmanna, þá mætti búast við, að tímaritið prédikaði
tollverndar-evangelíum ár eftir ár, þangað til verzlunar-
frelsi næði aftur meira hluta á þingi; þá snerist tímarit-
ið og færi að prédika þá kenning.
Eftir því, hversu til hagar hjá oss, þar sem þjóðin
er of fámenn til þess, að hver aðalstefna geti haldið út