Skírnir - 01.01.1860, Side 103

Rússlaiid.
FRÉTTIR.
105
vel og veitti honum bústab góban, sem Alexandr hefir nú gjört
viö Skemil.
f>ótt nú Rússar hafi tekib Skemil höndum, þá hafa þeir enn
eigi tekif) Kákasfjöll, né lagt undir sig þjófcflokka þá, er fjöll þessi
byggja. Kákasfjöll ganga úr útnorSri í landsu&r milli Svartahafs
og Kaspahafs, þau liggja aö norfian fram meö Svartahafi vestr
undir Kaffasund (Ellipalta?) og skilja Norbrálfu og Austrálfu. Vest-
ast í fjöllunum búa Sérkessar, er Skemill réf) fyrir. Sérkessar eru
einn af þjó&flokkum fjallabúa, en þeir eru sjö aö tölu og heita hinir
Abassar, Ossar, Gyrgar, Sezkar, Lesgar og Tatar. Eigi vita menn
hversu mannmargir þjóbflokkar þessir eru, og þaf) er reyndar
tóm getgáta, er menn telja aö Sérkessar sé 280,000, Abassar
140,000, Ossar 60,000, Gyrgar 80,000, Sezkar 110,000, Lesgar
400,000 og Tatar 80,000 manna, ef)r allir fjallabúar sé 1,120,000
manns. Allir þjófflokkar þessir fyrir Tata eina utan eru sprottnir
af einum kynstofni; greinir túnga þá í sjö kynþætti, en annars eru
þeir líkir a& líkams skapna&i og sibum. Kákasbúar eru nafnkenndir
fyrir frí&leik; er svo kallaö, a& flestir Nor&rálfubúar sé af Kákas-
kyni, fyrir því a& þeir líkjast mjög fjallabúum þessum, nema hva&
þeir eru sem frummynd a& fegrö og aö líkams vexti. Kákasbúar
eru herskáir menn, hraustir og hinir mestu fullhugar; þeir unna
frelsi sínu framar öllu og vilja heldr deyja en vægja. Sagt er,
a& þeir sé trúmenn miklir og a& þeir jafnvel trúi á foríngja sína;
en slíkt er i raun réttri misskilníngr. Menn vita, a& þeir vir&a
allt vettugis hjá hreysti og hugrekki, sem fornmenn gjör&u í fyrri
daga, svo a& öllu líklegra er, a& þeir fylgi höf&íngjum sínum
heldr fyrir hreysti sakir en af trúarofsa; en höf&íngjar þeirra eru
líkir go&um í fornöld, þeir eru foríngjar þeirra í orustum, hof-
go&ar og dómendr. þeir sverjast og enn í fóstbræöralag a& fornum
si&, og er vanalega einn dalr í félagi saman, enda skilja há fjöll
héru& og landsbyg&ir. Enn er þa& og si&r fjallabúa, a& ma&r skal
mey mundi kaupa, en brú&irin fær þó eigi mundinn, sem lög stó&u
til hér á Nor&rlöndum, heldr tekr fa&irinn mundinn. Svo þykir,
sem fóstbræ&r sé bræ&r e&r of skyldir til þess a& taka sér konu
úr sínum flokki, og fara þeir því til kvonbæna í næstu héru&. Ef
nú ma&r á eigi svo fjár, a& hann geti keypt meyna, þá leggja