Skírnir - 01.01.1860, Side 125

ófrílrinn
FRÉTTIK.
1-27
Sannari og ljósari ástœímr veríia eigi færbar fyrir (>ví er Napóleon
gjörbi, er hann tók af páfa lönd hans, en flutti hann til Avignon
borgar á Frakklandi og gaf honum þar 2 miljónir franka til viíirværis.
þiannig var nú hagr Ítalíu frá því um sumarifc 1809 fram til 1814
og 1815; Ítalía var undirgefin Frakka keisara , þar voru tvö kon-
úngsríki ítölsk: Púll og Ítalía, en Píðmont (Piede-monte fjallsrætr),
Genúa, Toskana og suibrhluti páfalanda var skeyttr til Frakklands.
„Nú haíbi", sem Palmerston komst síbar ab orbi, „alda orustunnar
runnif) yfir alla Norbrálfu frá Rín til Moskvu og frá Moskvu aptr til
Signu; öll hin minni ríkin hötbu verib unnin og aptr unnin, og voru
nú álitin nálega sem herfang meginþjóbanna. er herflokkar þeirra höíbu
unnib orustuna ab lyktum. Fyrir því þóttust stjórnarmenn, þeir er
sátu á fribarstefnunni, hafa frjálsar hendr til ab skipta í sundr
mörgum löndum mjög svo ab eigin vild. Smákonúngar, höfbíngja
synir og smáþjóbir höfbu engan fulltrúa á fribarstefnunni né eitt
atkvæbi í úrskurbum þeim, er nú skyldi rába ókomnum kjörum
þeirra. þeir voru neyddir til ab gefast á vald meginríkjanna og
seljast undir úrskurbi þeirra, er sprottnir voru, eptir því sem verk-
ast vildi, af réttsýni ebr hentugleikum, af göfuglyndi ebr hlut-
drægni, af umhyggju fyrir velfarnan þjóbanna ebr af eptirlátsemi
vib nokkra beibendr.” Slík var fribarstefnau í París og í Vínarborg
og jiannig voru verk fundarmanna. A Ítalíu var sú breytíng á
gjör, ab Austrríki fékk Laugbarbaland og Feueyjar, Sardinínga
konúngr fékk aptr lönd sín og Genúu ab auki, hinir fengu flestallir
aptr lönd sín, er fyrr höfbu átt, þjóbveldunum einum var slegib
saman vib lönd einvaldanua. Sumar þab, er fribarstefnan var í
Vín, gjörbi Frans fyrsti Austrríkis keisarari sérstakan samníng vib
hertogann í Toskana (l.júlí 1815) og anuan vib Ferdínand konúng
á Púli (12. júlí 1815). í samníngi þessum stób sú grein, þótt
leynt færi, ab ukonúngr yfir Púli og Sikiley skyldi eigi, nú er
hann tæki vib ríki sínu,- gjöra nokkra þá breytíng á innanlands
stjórn sinni í riki sjálfs sín, er væri ósamkvæm einveldisskipun ebr
reglum þeim, er þeir keisari og konúngr abhylltist.” Líka samn-
ínga befir Austrríkis keisari gjört vib hertogana í Parma og Módena,
og heitib þeim libveizlu sinni til ab halda ríkjum og sefa allar
óspektir, en þeir liafa og heitib honum slíku í móti. Hér ab auki