Menntamál


Menntamál - 01.04.1962, Side 94

Menntamál - 01.04.1962, Side 94
84 MENNTAMÁL vatn kæmi þeim í kjaft (í dropum talið), ef þeir kenndu ákveðinna skynjana, svo sent að sjá mat eða finna lykt af honum, heyra orð eða hávaða, við snertingu eða sýn af ákveðnum mörtnum eða hlutum." Með þessum liætti uppgötvaði hann, að venjur eða skilorðsbundin viðbrögð yrðu til vegna hugrenningatengsla." Shaw leggur Pavlow eftirfarandi orð í munn: „Þessi markverða uppgötvun tók 25 ár við einlægar rannsóknir, og á þeim tíma skar ég irurtu heilann úr óteljandi fjölda hunda og rannsakaði sálarlíf þeirra með því að gera gat á skolt þeirra frentur en að láta þá slefa út unt allan kjaftinn." „Hvers vegna spurðirðu ntig ekki?“ sagði blökkustúlkan. „Ég hefði getað sagt þér þetta á 25 sekúndum og það án þcss að meiða eitt hundkvikindi." „Fáfræði þín og mikilmennska eru meiri en orðum taki,“ leggur Shaw Pavlow í munn. „Að sjálfsögðu var þessi staðreynd hverju mannsbarni kunn, en hún hafði aldrei verið sönnuð með til- raunum á rannsóknarstofu, og þess vegna var hún ekki vísindaleg. Ég tók við henni sem leikmannslegri tilgátu og skilaði henni frá mér sem vísindum." Við getum strikað yfir þá viðkvæmnislegu trú Shaws, að Pavlow hafi misþyrmt hundunum, og einnig með hverjum yfirburðum hann lítur niður á stiirf Pavlows, en það felur meðal annars í sér, að allt hefði verið í bezta lagi, ef hann hefði fórnað nokkrum vikum af hinum mikilvægu störfum sínum til þess að korna Pavlow á sporið. En ef við strikum yfir trompin og stílbrögðin hjá Shaw, er kjarni máls hans þessi: Pavlow komst að því, að tveir atburðir, sem gerast samtímis, tengjast í vitund manns eða hunds og með þeim hætti skapast venjur. Öllum var þessi staðreynd kunn, en það tók Pavlow tuttugu og fimm ár að uppgötva það. Slík fífl eru vísindamenn. Með sama hætti mætti strika út framlag Newtons til eðlisfræðinnar. Rökin fyrir því myndu verða á þessa leið: „Ef hlutur er án uppihalds, fellur hann til jarðar. Þetta var ölíum kunnugt, en það tók Newton tuttugu og fimrn ár að sanna það.“ (Lauslega þýtt úr Sense and nonsense in Psychology eltir H. f. Eysenck. Pelican Books A385, 1961.)
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Menntamál

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Menntamál
https://timarit.is/publication/376

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.