Morgunblaðið - 05.06.1999, Side 50

50 LAUGARDAGUR 5. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
BJARNIPÁLL
ÓSKARSSON
+ Bjarni Páll
Óskarsson
fæddist 9. nóvem-
ber 1929. Foreldrar
hans voru: Móðir;
Guðrún Pálsdóttir,
f. 9. janúar 1899 á
Gili í Skarðshreppi,
Skagafirði, d. 20.
mars 1955, einka-
dóttir Páls Þórðar-
sonar, f. 15. októ-
ber 1860, d. 10.
febrúar 1955, og
Ingu Gunnarsdótt-
ur, f. 19. júlí 1860,
d. 27. júní 1952.
Faðir; Öskar Bjarni Stefáns-
son, f. 1. mai 1901, d. 12. júlí
1989, fóstursonur Bjarna Jóns-
sonar Drangeyjarformanns.
Foreldrar Óskars voru Stefán
Jónsson og Guðrún Guðmunds-
dóttir, síðast búsett í Belling-
ham í Washingtonfylki, þau
Nú er lífsgöngu frænda míns
Bjama Páls lokið eftir erfið veik-
indi. Mannkostamaður er í dag
kvaddur frá Sauðárkrókskirkju,
hagleiksmaður, prúðmenni og ein-
stakur vinur. Missir okkar allra er
mikill, mestur þó eiginkonu hans.
Hans er sárt saknað af öllum sem
hann þekktu. Hann var ekki áber-
andi í bæjarlífinu á Króknum en
hann var einn þeirra fáu sem enn
eftirlifðu af innfæddum Króksurum
úr ytri bænum. Hann mundi vel
Krókinn þegar Hjörtur Laxdal skar
hár manna og skegg, Briem stund-
aði verslunarstörf og Michaelsen
fjölskyldan, Jón toppur var hrepp-
stjóri og skólastjóri og Minna Bang
sýndi fimleika og ballett í sýsluvik-
unni sem síðar varð sæluvikan.
Bjami Páll var í hjarta sínu mikill
Skagfirðingur og dvaldi lengstan
hluta ævi sinnar á Sauðárkróki þar
sem hann undi sér best. Fjalla-
hringinn, fjörðinn, eyjamar, eylend-
ið, vötnin og sveitirnar þekkti hann
manna best. Hann var mjög fróður
um sögu héraðsins og sagði vel frá
staðháttum og sérkennum þess og
landkostum. Fyrr á árum gekk
hann mikið um fjöll, lá úti um sum-
fluttu vestur um
haf 1903. Systur
Bjarna Páls: Ragn-
hildur Guðrún, f.
21. desember 1935,
d. 31. maí 1991;
Ingibjörg, f. 26.
október 1924.
Eiginkona Bjarna
er Sólborg Júlíus-
dóttir, f. 28. mars
1932. Foreldrar
hennar: Júlíus Ein-
arsson, f. 15. maí
1901, fórst 29. sept-
ember 1941 með
Pálma EA 536, og
Ingibjörg Guðmundsdóttir, f.
25. júní 1912 á Ljósalandi í
Vopnafirði, d. 6. apríl 1999.
Bjarni Páll og Sólborg voru
barnlaus.
títför Bjama Páls fer fram
frá Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
amætur, veiddi silung í fjallavötn-
um og skaut rjúpur í afdölum á
haustin. VeiðieðUð var í blóðinu,
beint frá ættfóðumum Bjarna
skyttu á Sjávarborg.
Palli ólst upp í litlum bæ, kenndan
við Bjama formann undir nöfunum
á Króknum. Þar bjuggu þá foreldrar
hans, systur, móðurafi og amma og
fóstri fóður hans, Bjami Drangeyj-
arformaður. Oft komu svo gestir
framan úr sveit og frændfólk og
hafði langa viðdvöl í Bjamabænum.
Karlarnir þama á mölinni undir
nöfunum vora bændur og sjómenn,
hörkumenni og veiðimenn. Lífið
snérist um sjómennsku, útræði og
Drangeyjarferðir. Mikið var því
rætt um veiðiskap í Bjamabænum
og um byssur, fuglaveiði, fiskirí, sel-
veiði og útiveraslark á opnum bát-
um. Kjallarinn var hlaðinn veiðar-
færam og amboðum, sjófatnaði og
fuglaflekum.
Palli frændi minn ólst upp í Skóg-
argötunni á Sauðárkróki, hann nam
gamlar sagnir við kné Páls afa síns
af Kjamaættinni sem var fæddur
1860 og hlustaði á Bjarna formann
frænda sinn útlista flekaveiði og
eggjatöku í hrikalegu bergstáli
t
Frænka okkar,
ABELÍNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra,
Borganesi,
áður til heimilis á Litluþúfu,
lést á Sjúkrahúsi Akraness mánudaginn
31. maí.
Útför hennar fer fram frá Fáskrúðarbakka-
kirkju í dag, laugardaginn 5. júní, kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Inga Guðmundsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín,
ANNA DANÍELSDÓTTIR,
Kirkjubraut 6A,
Akranesi,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Júlíusson.
t
Faðir minn,
BJÖRN I. BENEDIKTSSON,
Skipasundi 50,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans fimmtudaginn 3. júní.
Agnar Björnsson.
Drangeyjar. Inga amma hans sauð
graste og mamma hans Guðrún lék
á hverjum vetri með leikfélaginu,
hún spáði í bolla og spilaði á gítar.
Óskar faðir hans stundaði fyrst sjó-
inn með fóstra sínum, lærði beyki-
iðn í síldarævintýrinu og starfaði
svo við verkstjórn og síldar- og fisk-
mat.
Þeir gömlu í Bjarnabænum voru
menn nítjándu aldar með síð
bringuskegg og þeir höfðu alltaf átt
nóg fyrir sig og sína, fyrirhyggju-
samir og séðir í veiðiskap og öllum
aðdrætti til heimilisins. Þar var
alltaf til nógur matur og allir nutu
góðs af því, nágrannar og vinir.
Feðgarnir Óskar og Bjarni, for-
maður í Bjarnabænum, höfðu vel í
sig og á með veiðiskap og nokkram
búskap. Húsakynnin voru ekki mik-
il en traust. Góður bær á hlöðnum
kjallara, með viðbyggðu fjósi og
stórum kartöflugarði. Palli frændi
ólst upp við traust efni, ekki mikil
en öragg. Fólkið í Bjamabænum
leyfði sér svolítinn munað, keypti
snemma símtæki, grammófón, síðar
útvarp og alltaf áttu þeir góðar
byssur, karlamir. Svo átti fjölskyld-
an stóran góðan bát, tún og feitar
kýr og kindur.
Palli frændi fór ekki langt að
sækja sér iðnmenntun. Hann fór í
læri í rafvirkjun hjá Þórði Sighvats
sem bjó í næsta húsi og starfaði í
mörg ár með Þórði og æskuvini sín-
um, Bjössa Unnar, með félögunum í
Rafsjá og síðast hjá Rafveitu Sauð-
árkróks.
Hugurinn stóð til frekara náms
og Palli dvaldi um skeið þess vegna
í Noregi við byggingu stórvirkjana
en snéri heim þegar móðir hans lá
fyrir dauðanum. Síðar aflaði hann
sér viðbótarmenntunar í Vélskólan-
um í Reykjavík.
Starfsævi hans var farsæl, vinnu-
félagamir margir og þeir minnast
hans í dag sem hagleiksmanns og
hins úrræðagóða fagmanns. Allt lék
traustlega í höndum hans, vinna í
málma og tré eða samsetning flók-
inna leiðara fyrir háspenntan raf-
straum ofan jarðar sem neðan.
Hann kynnti sér ávallt nýjungar í
rafmagnsfræðum, kunni öll þeirra
flóknu lögmál og var um tíma kenn-
ari í Iðnskóla Sauðárkróks.
Engan hef ég þekkt sem svo létti-
lega vann úr hverskonar bilunum
véla og tækja. Ótrúlegt innsæi hafði
hann að greina hvað þurfti að lag-
færa til að gangverkið snérist á nýj-
an leik. Hvergi var betra að leita að-
stoðar en hjá Palla frænda með bil-
aða hvellhettubyssu eða laskað reið-
hjól. Allt lagfært með þolinmæði og
af stakri vandvirkni. Nú þegar ég
set þetta á blað rifjast upp mörg
þau skipti er ég gekk í Bjarnabæinn
með bilað dót. Allt var það lagað og
endurbætt. Mér þykir nú sem mikið
hafi reynt á langlundargeð hans
þegar ég, drengurinn, suðaði í hon-
um sí og æ með allskonar viðgerðir
og nýsmíði. Hann sneið fyrir mig
skjöld úr úrvals efni hverjum fylgdi
svo sverð tálgað úr vöidum viði. Allt
hans dót vildi ég fá að prafa og
reyna, myndavélar, sjónaukann
góða, reiknistokka og segulbands-
tæki. Margt átti hann af bókum og
blöðum sem ég fletti og skoðaði. Oft
naut ég þess svo að fá að fara með í
lengri og skemmri ökuferðir á jepp-
anum upp í stíflu, út á Skaga eða út
á Kjálka. Erfitt átti Palli með að
neita mér um allt þetta og sýndi
mér ætíð föðurlega umhyggju og
einstaka frændsemi. Takk fyrir það
allt frændi, alltof lítið hef ég fyrir
þetta launað.
Af geðslagi Palla frænda míns er
það að segja að hann var íhugull,
greindur, vel lesinn og varkár í tali.
Hann átti til góða kímnigáfu, sagði
vel frá og naut þess að spjalla og
spyrja tíðinda. Forn fræði og sagnir
voru honum hugleikin, atferli forn-
kappa og landnámsmanna. Þær
bækur kunni hann vel að meta og
vitnaði oft til þeirra. Sérhver stund
með honum var ánægjuleg og fræð-
andi. Nú síðast fyrir aðeins tveimur
vikum í ættfræðigrúski okkar á
sjúkrastofunni á Landspítala flett-
um við ættarskrám frá Bimi
frænda og röktum ættir okkar ör-
ugglega til Kjarna í Eyjafirði. Svo
kíktum við á hitt blaðið frá Birni
þar sem við eram tengdir Auði
djúpúðgu, Magnúsi konungi ber-
fætta og Jóni Loftssyni í Odda.
Ekki leiddist okkur það!
Palli frændi minn var gæfumaður
í einkalífi sínu. Hann eignaðist góða
eiginkonu, Sólborgu Júlíusdóttur
frá Siglufirði. Með þeim voru góðar
ástir og fullkomið traust og góður
trúnaður í farsælu hjónabandi. Það
var þeim báðum mikið gæfuspor er
þau tóku upp sambúð og settu sam-
an hlýlegt og fallegt heimili. Dætur
Sólborgar, þær Brynja og Hrönn,
bjuggu um nokkurra ára skeið í
þeirra húsum og var sambýlið alltaf
hið besta. Mikillar væntumþykju og
hlýju gætti ávallt í öllum samskipt-
um Palla og dætra Sólborgar og síð-
ar maka þeirra og barna. Stór fjöl-
skylda Sólborgar átti til fjölda ára
vísan náttstað á heimili þeirra og
gott atlæti og naut Palli þess að
vera þátttakandi í þeirri góðu við-
kynningu. Þegar Palli og Sólborg
höfðu stofnað sitt heimili bauð Palli
föður sínum þar til dvalar í tveimur
stórum íveruherbergjum í kjallar-
anum. Þar bjó hann svo til fjölda
ára í öraggu skjóli þeirra hjóna og
við frábæran aðbúnað. Það var því
aldrei langt á milli þeirra feðganna
og má segja að þann tíma sem báðir
bjuggu á Sauðárkróki, bjuggu þeir
ávallt undir sama þaki.
Fyrir nokkrum áram greindist
Palli með krabbamein. Fyrst í stað
gætti þess ekki á heilsu hans en svo
dró af honum og síðasta ár var hon-
um ekki þrautalaust. Hann tók
endalokunum með mikilli karl-
mennsku, skipulagði og mælti fyrir
um marga hluti að sér gengnum.
Hann sagði við mig síðast í stuttri
ökuferð upp á spítala fyrir tveimur
vikum að ég ætti að muna að bú-
staðurinn í Hjaltadalnum væri nú
fyrir allt fólkið sitt, í báðum fjöl-
skyldum. Trén era að koma undan
fönninni, það verður skjólgott þarna
í sumar. Það er gluggi uppi á lofti
tilbúinn til að setja í stafninn til að
lofta út af svefnloftinu, sagði hann.
Nú er þessari vegferð lokið, heil-
steyptur góður Skagfirðingur,
Bjarni Páll Óskarsson, er genginn
til betri heima eftir erfið veikindi
síðustu mánuði. Hans er nú sárt
saknað, samfylgdin með honum var
lærdómsrík. Góður guð geymi þig,
Bjarni Páll, og góða minningu um
starf þitt og líf með okkur sem eftir
lifum.
BjarniD. Jónsson.
Elsku Palli.
Eg var bara lítil stelpa þegar þið
mamma kynntust og þú gekkst mér
í föðurstað. Mér er það ógleyman-
leg stund þegar við fluttum í fallega
húsið okkar á Víðigrandinni. Við
Brynja systir klipum hvor aðra til
að vera vissar um að þetta væri ekki
draumur. Þama bjuggum við, fjöl-
skyldan sem þér var svo mikils
virði. Þú sagðir alltaf þegar eitthvað
kom upp á: „Fjölskyldan stendur
saman og við komumst í gegnum
þetta og allt verður gott.“ Þið
mamma vorað mér svo góð þegar
ég eignaðist mitt fyrsta barn, hana
Þórunni Elfu. Þú hafðir svo gaman
af henni og varst svo góður við
hana. Svo varst þú svo hjálpsamur
og ráðagóður þegar við Röggi
byggðum húsið okkar. Þú varst
trausti kletturinn sem alltaf varst til
staðar þegar á þurfti að halda. Allar
þínar ákvarðanir vora skynsamleg-
ar og réttar. Ég er viss um þú varst
ánægður með að bömin mín, Þór-
unn, Rakel og Brynjar Páll, kölluðu
þig Palla afa, og ekki fannst þér síð-
ur gaman af langafabörnunum.
Yngsta bamið hennar Þórunnar var
svo skírt í höfuðið á þér, Bjarni Páll,
og þú kallaðir hann alltaf litla höfð-
ingjann. Þú hvattir mig til að læra
meira og sagðir: „Hrönn mín, það er
um að gera að læra meira og ná sér
í einhver réttindi."
Með þessum örfáu orðum mínum
langar mig til að þakka fyrir það að
þú komst inn í líf okkar og þar verð-
ur þú alltaf.
Élsku mamma, ég veit að þú
saknar Palla mikið, þrautum hans
og þjáningum er nú lokið og barátt-
unni við hinn illvíga sjúkdóm. Núna
stöndum við saman öll og styðjum
mömmu eins og þú vildir og uppfyll-
um þínar hinstu óskir.
Mig langar að vitna í Ijóðið hans
Davíðs Stefánssonar, Höfðingi
smiðjunnar:
Hann tignar þau lög, sem lífið
með logandi eldi reit.
Hann lærði af styrkleika stálsins
að standa við öll sín heit
Hann lærði verk sín að vanda
og verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið
efþúsundirgerðueins.
Hinsta kveðja,
t
Útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengda-
föður, afa og langafa,
GÍSLA EINARSSONAR,
Kjarnholtum,
Biskupstungum,
fer fram frá Skálholtskirkiu í dag, laugardaginn
5. júní, kl. 14.00.
Jarðsett verður í Haukadal.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á Landgræðslu-
félag Biskupstungna.
Ingibjörg Jónsdóttir,
Einar Gíslason, Sesselja Pétursdóttir,
Jón Ingi Gíslason, Hrönn Hafsteinsdóttir,
Gylfi Gíslason, Oddný M. Arnardóttir,
Jenný Gísladóttir, Bjarni Bender Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda
faðir, afi og langafi,
HAUKUR HALLGRÍMSSON
málarameistarl,
Kirkjusandi 5,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu
daginn 7. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Flugbjörgunarsveitina í Reykjavík.
Ásta Jenný Guðlaugsdóttir,
Marta Hauksdóttir, Brandur Gíslason,
Halla Hauksdóttir, Baldur J. Baldursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hrönn.