Morgunblaðið - 20.11.1999, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 20. NÓVEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BERGLJÓT
■' GUÐBJÖRG
GESTSDÓTTIR
+ Bergljót Guð-
björg Gestsdóttir
fæddist 9. ágúst
1928. Hún lést 11.
nóvember 1999. For-
eldrar hennar voru
Arilíus Gestur Sólbj-
artsson og Jakobína
Helga Jakobsdóttir
''frá Hrappsey.
Utför Bergljótar fer
fram frá Grundar-
fjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin
klukkan 11.
Þriðjudaginn 9. þ.m. var ég stödd
hjá Stellu (eins og hún var kölluð) í
herbergi hennar á dvalarheimilinu
Fellaskjóli, mér fannst hún heldur
hressari en vanalega að undan-
förnu. Hún fór að rifja upp atburði
liðinna ára, sagði hún mér margt
sem gaman var að hlusta á, meðal
annars rifjaði hún upp bernsku- og
unglingsárin.
- «3tella var dugleg til allra verka
og ósérhlífin, hún var bæði fljót og
vandvirk. Þá var hún mjög hjálp-
söm við móður okkar sem lengi
hafði átt við vanheilsu að stríða en
hún eignaðist níu böm og ættleiddi
dótturson.
Stella rifjaði upp þann tíma er
hún var í vinnumennsku á Helga-
felli í Helgafellssveit og ég minntist
þess þá er hún kom heim í einu fríi
sínu og gaf mér stóra mynd-
skreytta dós sem í leyndist allra
be,sta sælgæti sem ég hef smakkað.
L’Stella var um tíma vinnukona í
Gröf í Miklaholtshreppi, þá vann
hún sem vinnukona á Mosfelli hjá
prestshjónunum Ingólfi Ástmars-
syni og Rósu B. Blöndal. Stella
minntist þess oft hversu henni leið
vel í þeirri vist en þá hafði hún eign-
ast dótturina Jakobínu og var hún
með hana með sér. Við rifjuðum
upp þann tíma er ég kom í heim-
sókn til hennar er hún dvaldi í vist-
inni á Mosfelli og hversu Rósa
prestsfrú var geðgóð og hlý mann-
eskja.
Þá rifjuðum við upp alla leikina
sem við höfðum farið í saman þegar
við komum heim í Hrappsey á jól-
um eða í sumarfríum. Þegar Stella
vá-E heima sat hún oft uppi í meyja-
skemmu, en það kallaðist herbergi
stúlknanna, með handavinnu sína
og söng, ég man að ég sat oft og
hlustaði, en mér fannst hún syngja
svo vel. Eg man eftir sumrinu sem
við systurnar fengum lánaðan ára-
bát hjá pabba og rerum fram fyrir
Dagmálaeyna, þar sem Stella fékk
10 eða 12 karfa en ég fékk 24 mar-
hnúta, en að þessu hentum við
seinna meir gaman.
Stella fór í vinnu-
mennsku í Naustum í
Eyrarsveit hjá Hall-
grími Péturssyni sem
síðar varð eiginmaður
hennar. Seinna meir
fluttu þau út í Grund-
arfjörð að Grundar-
götu 37, sem var
heimili hennar þar til
hún flutti að Dvalar-
heimilinu Fellaskjóli
fyrr á þessu ári. Eig-
inmaður hennar Hall-
grímur lést árið 1989.
Eftir að þau fluttust
út í Grundarfjörð dvöldu þau oft
með böm sín lítil að sumri til í sum-
arhúsi á Höfða. Var þá oft glatt á
hjalla í heyskapnum.
Nú ert þú horfin sjónum og
minningamar verða skýrari, þín
verður sárt saknað, elsku systir.
Þegar ég sit ein heima reikar hug-
urinn til jólanna þegar þú og fjöl-
skyldan komuð í heimsókn og spil-
að var fram undir morgun. Elsku
Stella, ég þakka þér allar samveru-
stundimar, þótt við höfum ekki
alltaf verið sammála þótti okkur
vænt hvorri um aðra. Nú veit ég að
þér líður vel. Guð blessi minningu
þína.
Starfsfólki Fellaskjóls þakka ég
fyrir umönnun Stellu þann tíma
sem hún dvaldi þar.
Jónína Gestsdóttir, Höfða.
Nú er hún Stella frænka mín dá-
in, hún dó 11. nóvember á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur, sú fregn kom
mér nú ekki á óvart miðað við
heilsu hennar síðustu daga. Mér
þykir það fjarstæðukennt að hún sé
dáin, því hún hefur verið það stór
hlekkur í stórri keðju hingað til að
hennar er sárt saknað af mér og
mínum. Mig langar að minnast
hennar hér með fáum orðum.
Stellu kynntist ég snemma æv-
innar, ég ólst upp í hennar foreldra-
húsum. Stella var þriðja elst af níu
systkinum. Þau era talin eftir aldri:
Jakob, Bryndís, Bergljót, Olafur,
Ingibjörg, Jósef, Sólbjört, Berg-
sveinn og Jónína. Foreldrar hennar
búa í Svefneyjum þegar hún fæðist,
þaðan lá leiðin í Bjarneyjar svo í
Hrappsey. Sjálfur elst ég upp í
Hrappsey hjá afa og ömmu og er
systursonur Stellu, þar era mín
fyrstu kynni af henni, þau era að-
eins á einn veg, hjálpsemi, dpgnað-
ur, umhyggja fyrir öðram. Á þess-
um tíma fer hún að vinna fyrir sér,
var í vist í Reykjavík, á Helgafelli,
Isafirði, Dröngum, Rifgirðingum,
Gröf og Mosfelli. Amma var frekar
ERLA
HÖSKULDSDÓTTIR
i
+ Erla Bergþóra
Höskuldsdóttir
fæddist í Reykjavík
9. febrúar 1934.
Hún lést í sjúkra-
húsi í Kent í Eng-
landi 11. október sl.
Útför Erlu var gerð
frá Fossvogskirkju
22. október sl.
Við minnumst dótt-
ur minnar, systur
Skar og mágkonu,
íu Höskuldsdóttur,
með hlýhug. Erla var
falleg og gædd mörg-
um kostum og hæfileikum. Hún
var elst af fimm systkinum og með
réttu er hægt að segja að hún hafi
haft mikil áhrif á yngri systkini sín.
Sem ung kona flutti Erla til
Randaríkjanna og giftist þar Gal
Gnbb og eignuðust þau einn son,
Daníel Gribb. Eftir lát eiginmanns
sín sneri Erla aftur til
íslands, þar sem hún
giftist Hrafni Jóns-
syni. Þau eignuðust
þrjú börn, þau Ólöfu
Hrefnu, Guðbjörgu og
Svein Þór. Bæði
Hrafn og Erla voru
mjög stolt af sínum
börnum og veittu
þeim stuðning. Við
dáðumst að og virtum
Erlu og hennar fjöl-
skyldu og eram mjög
stolt af velgengni
þeirra. Augasteinn
Erlu var sonarsonur
hennar, Jóhann Hrafn Sveinsson,
sem hún ættleiddi. Hann varð stór
hluti af lífi hennar og batt hún von-
ir við hann. Erlu er sárt saknað og
-mun hún lifa í minningunni.
Guðbjörg, Agnar,
Ólöfog Bobby.
heilsulítil og það var sama hvenær
eitthvað bjátaði á heima fyrir, þá
var Stella boðin og búin að koma til
hjálpar til að annast heimilið fyrir
móður sína.
Frá Mosfelli lá leiðin að Naust-
um í Eyrarsveit sem ráðskona, þar
hitti hún fyrir verðandi mannsefni
sitt Hallgrím Pétursson og fór að
búa þar. Það var með ólíkindum
hverju þessi smávaxna kona gat
áorkað, t.d. á Nausta-árunum
stundaði hún féð á vetram og sá um
slátt á sumrin ásamt hússtörfum og
því að annast börnin, því bóndinn
var á vertíð á veturna og síld á
sumrin. Það var einhvem veginn
þannig að það var alltaf fullt af fólki
í kringum hana og allt bjargaðist
vel, krakkar sem vora þama í sveit
á sumrin vildu hvergi annars staðar
vera. Það var eitthvað í fari hennar
sem hafði þessi áhrfif. Sjálfur
kynntist ég þessu, var á Naustum
hluta úr sumri, þar var gott að vera.
Frá Naustum fluttu þau hjón í
Grandarfjörð, fyrst á Eyrarveg og
svo á Grandargötu. Stella og Hall-
grímur eignuðust þrjú börn, Gest
Jens, Gísla og Bergsvein Björn.
Fyrir átti Stella dótturina Jak-
obínu. Hallgrímur hélt áfram á sjó
en Stella vann um tíma í frystihús-
inu.
Nú er engin Stella í eldhúsglugg-
anum á Grundargötunni að horfa út
á fjörð og fylgjast með bátum koma
og fara, stundum með kíkinn að
rýna út í myrkrið og sortann hvort
hún sæi ljósglætu, þegar henni fór
að leiðast biðin. Fyrst Hallgrímur
og seinna fór svo að allir strákarnir
urðu sjómenn svo von var að mín
reyndi að fylgjast með út um glugg-
ann sinn. Eldhúsglugginn var hluti
af tilveranni, án hans hefði hún ekki
getað verið. Varla fór maður svo í
Grundarfjörð að ekki væri komið
við á Grandargötunni, það var sjálf-
sögð skylda, aldrei komu nokkrir í
heimsókn þó alltaf væri fullt af fólki
eins og á umferðarmiðstöð, bæði
böm og fullorðnir því bamabörnin
sóttu mikið til ömmu og vissu alveg
hvar þau höfðu hana, hún var
þeirra maður.
Ileilu bæjar- og þjóðmálin voru
leyst við eldhúsborðið. Þegar mað-
ur kom var að hennar áliti aldrei
neitt til með kaffinu þótt allir sætu
og röðuðu í sig, þarna var lítillát
kona sem vildi ekki berast mikið á,
en hún leyndi á sér, blessunin. Þeg-
ar ég var kominn með fjölskyldu
bættust sjálfkrafa mín börn í henn-
ar ömmubarnahóp, hana munaði
ekkert um að bæta þeim við.
Stella mín, ég vil segja þetta, þér
verður aldrei þakkað það sem þú
lagðir á þig tO að vera með og
hjálpa afa og ömmu síðustu árin
sem þau lifðu, þá ræktarsemi og
hjálpfýsi sem þú inntir af hendi
þeim til hjálpar, þar lágu mörg
dagsverkin og launin voru ánægjan
af að fá að gera góðverk.
Eg vil hér með þessum fátæk-
legu orðum kveðja frænku bless-
aða, nú er hún farin yfir móðuna
miklu, trúlega búin að hitta móður
sína, þar hafa orðið fagnaðarfundir
því þær voru mjög samrýndar og á
margan hátt mjög líkar.
Eg og mínir hafa fengið margs að
njóta af þínum manngildisbrunni
gegnum tíðina, það verður seint
endurgoldið að fullu.
Að leiðarlokum kveðjum við fjöl-
skyldan Lágholti 16, hana Stellu
frænku með virðingu og þökk og
ámum henni heilla á nýrri vegferð.
Ég veit að hún skilur eftir bjarta og
fagra minningu í huga allra sem
þekktu hana og áttu með henni
samleið.
Elsku Bína, Gestur, Gísli og
Beggi við sendum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar einlægar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð að
styrkja ykkur á stund sorgar og
saknaðar.
Blessuð sé minning þín, Stella
mín.
Gestur Már Gunnarsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu.
HELGA
* *
ARNADOTTIR
BACHMANN
+ Helga Á. Bachm-
ann fæddist í
Vestmannaeyjum
26. júlí 1931. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 16.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Þuríður
Þorkelsdóttir frá
Sandprýði og Árni
Bachmann, bæði lát-
in. Þau skildu er
Helga var mjög ung
og var hún alin upp
hjá móðurömmu
sinni og -afa, hjón-
unum Guðbjörgu Jónsdóttur og
Þorkeli Þórðarsyni. Helga var
einkabam móður sinnar en á
ijögur systkini frá föðurnum.
Hinn 14. september 1950 giftist
Helga Guðfínni Sigurjónssyni, f.
26.9. 1929, d. 23.5. 1994. Þau
eignuðust þrjú böm. 1) Þorkell
Sævar, f. 1950, búsettur í
Reykjavík, kvæntur Eddu
Snorradóttur, og eiga þau tvo
syni, Snorra Hafstein, f. 1971,
sem kvæntur er Björgu Skúla-
dóttur. Þau eiga eina dóttur,
Eddu Björgu, f. 1996. 2) Guð-
björg Antonía, f. 1958, búsett í
Vestmannaeyjum.
Hún er gift Jóh.
Magna Jóhannssyni
og eiga þau þijá
syni, Jóhann
Magna, f. 1983,
Guðfínn Sævald, f.
1985, og Anton Jarl,
f. 1991. 3) Siguijón
Örn, f. 1961, búsett-
ur í Keflavík. Hann
er kvæntur Kristínu
Birgisdóttur og
eiga þau þijú börn,
Sævar Örn, f. 1982,
Hafþór Ægi, f.
1986, og Helgu
Dagnýju, f. 1988. Helga bjó með
fjölskyldu sinni í Vestmannaeyj-
um til ársins 1973, er eldgos
braust út þar og fluttust þau þá
búferlum til Keflavíkur og
bjuggu þar til ársins 1984 er þau
fluttu til Reykjavíkur. Helga
vann lengst af á Landspítalanum
sem aðstoðarræstingarstjóri eft-
ir að þau fluttu þangað. Hún
flutti síðan til Vestmannaeyja
eftir lát eiginmanns síns.
Útför Helgu fer fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Að lifa er að elska,
og sá sem einhver elskar,
geturaldrei dáið.
(Gunnar Dal)
Það er gleði í hjarta mínu og það
átt þú. Það er gæfan yfir því að hafa
átt þig fyrir móður, fá að njóta
þinnar elsku, heimilið alltaf skín-
andi hreint, þú raulandi á meðan þú
naust þess að gera heimilið hreint
og fínt, þú stjanaðir við okkur, þú
varst nákvæmlega eins og ég ósk-
aði mér, yndisleg, gjafmild, fómfús,
reglusöm, ákveðin, gestrisin og
góður uppaldandi.
Það er sorg í hjarta mínu og það
átt þú. Það er þegar dundu yfir
okkur áföllin, pabbi veiktist, hann
deyr, þú flytur hingað til Eyja, þú
náðir ekki að jafna þig, þú veikist,
þér er ekki gefin mikil von, ekki
hægt að skera meinið í burtu, allt
hrynur, ég veikist, en er heppin,
mér batnar, þú veikist meira.
En það er þakklæti í hjarta mínu
og það átt þú. Það er allt sem þú
hefur gert fyrir mig og það er ekki
lítið, einnig fyrir að þú skyldir þó fá
nokkuð þolanlega 6 mánuði, mér
fannst það kraftaverki líkast, er þú
fluttir á Hraunbúðir þar sem við
kynntumst yndislegu fólki og þú
áttir virkilega góðar stundir, og vil
ég þakka vinum okkar á Hraunbúð-
um fyrir þeiira elsku og vináttu.
Það er myrkur í hjarta mínu og
það átt þú. Aftur tekur meinið sig
upp, þú veikist, þarft að fara á
sjúkrahúsið, við reynum að halda í
vonina, getur það verið að það verði
kraftaverk aftur, að þú komist til að
sjá nýja herbergið þitt á Hraunbúð-
um? En þú hættir að komast fram í
hjólastólnum, hættir að borða, ert
með verki, það versnar, þú verður
þreytt, ég verð þreytt, þú kvelst, ég
kvelst, þú grætur, ég græt.
Þú skilur við, ég verð tóm. Það er
ljós í hjarta mínu og það átt þú. Því
þín minning er ljós sem lifir og lýsir
um ókmna tíð og þó svíði sorg í
mínu hjarta, þá er einnig léttir að
vita að þú ert nú laus við allar kval-
irnar. Bið ég að Guð leiði elsku
mömmu mína áfram í ljósinu og
sendi ég hugheilar þakkir til þeirra
sem glöddu hana með heimsóknum
og gjöfum á meðan á þessari bar-
áttu stóð, og þá sérstaklega til Öllu
systur hennar, Gísla og Sigga,
Boga og Gunnu, Eriu, Ragnheiðar
og Emils. Læknum, hjúkranarfólki
og starfsfólki B-deildar sjúkrahúss
Vestmannaeyja vil ég einnig þakka
hjartanlega fyrir þeirra kærleik í
verki, ástúð, hlýju og skilning, bæði
gagnvart mömmu minni og mér,
það er ómetanlegt. Elsku mamma:
„Þín heOög elska höndli mig, og
haldi mér svo fast við sig, að eigi ég
um eilífð þig.“ (B.H)
Að liðnum öllum þessum þrautum
Þessum þrotlausu erfiðleikum
Þessum endurteknu vonbrigðum
Þessum hverfulu gleðistundum
Spyrjum við þrátt fyrir allt
Þegar því er lokið:
Hvers vegna ekki einn dag enn, aðeins
einn dag?
(H.B.B)
Það er kærleikur í hjarta mínu
og það átt þú, elsku mamma. Guð
gefi þér góða nótt.
Þín dóttir,
Guðbjörg Antonía.
Fái ég ekki að faðma þig,
fógnuð þannégmissi.
Frelsarinn Jesú fyrir mig
faðmi þig og kyssi.
Amma mín, þú ert dáin og komin
til afa, svo nú era tvær stjörnur
upgi í himninum að passa okkur.
Eg elska þig, amma, þú ert besta
amma í heimi. Það er leitt að þú
sért dáin, ég er leiður því þú varst
svo góð, þú varst svo góð við mig.
Ég elska þig svo heitt og ég sakna
þín svo mikið að ég er að gráta. Guð
geymi þig, amma mín, ástarkveðja.
Þinn ömmustrákur,
Anton Jarl Jóhannsson.
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er
útranninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingar-
degi.