Skírnir - 02.01.1849, Qupperneq 31

31
þab er ab skilja, hvort heldur þingib ætti ab kjósa
hann, eba þjóbin sjálf, þaí> er hver mabur í Frakk-
landi, sem atkvæbarjett á. Flestum þingmönnum
virtist svo, sem rjettast væri, ab þingiö kysi hann,
unz Larmatine tlutti tölu um þetta efni, og sneri
huga manna. Lamartine er svo vel máli farinn, ab
þegar hann talar, sýnist öllum svo eigi ab vera, sem
hann mælir, og þó aí> stjórn hans eigi gæti orÖib
langvinn, þykir hann jafnan hinn mesti snillingur á
þingum. Mun þaÖ og satt, sem nokkrir mæla, ab
þar muni virbing hans mest, en eigi í ríkisstjórn-
inni; til þess vantar hann einbeitni, þvi eins og nú
á stendur á Frakklandi, sannast ugóbmennskan gildir
ekki, gefbu o. s. frv.” Tala þessi, er vjer nú gátum
um, þótti vera einhver hin snjallasta, er hann hefur
llutt, og svo mikinn róm gjörbu menn ab henni,
aÖ þá er hann stje nibur úr stólnum, þustu þing-
menn utan aí> honum, og þökkuÖu honuin og sam-
fögnubu. þessi var síbasti hluti ræbu hans: lítum
ab endingu á þab, ab ef vjer veitum forseta þjób-
stjórnar vorrar allan þann andlega styrk, er lög var
leyfa, veitum vjer þab sem mest naubsýn er á,
eins naubuglega og nú á horfist, en þab er, ab sjer-
hver árás vib þjóbstjórnina verbur enn óþokkameiri,
ef hver borgari veitir atkvæbi sitt til kosningar
forseta, eins og til þingmanna kosningar; en
allt verbur óhægra fyrir honum, ef þingmenn
einir kjósa, því þab er ekki víst, hversu þjóbinni
gebjast ab kosningunni, og geta þar af hlotizt rnikil
vandræbi.
þegar er Lamartine hafbi mælt, hafbi enginn