Skírnir - 01.01.1887, Blaðsíða 124

126
TÍÐINDI FRÁ BOLGARALANDI.
var formaður fulltrúaþingsins — annars læknir —, og nú
rjeðst til forustu fyrir pólitík Bolgara. þenna mann tók Mút-
kúroíf sjer til meðstjóra í nafni furstans, en hafði sjálfur aðal-
stjórn hersins. Mútkúroíf er 36 ára að aldri, barðist sjer til
frama í her Rússa 1878—79, hlaut virðingar síðan og forustu-
umboð i Eystri Rumelíu af soldáni, en gekkst mjög fyrir bylt-
ingunni í Filippópel 1885. f>eir Stambúloíf lýstu nú bráða-
byrgðastjórnina frá völdum, og sendu Papoíf til Sofíu með all-
mikinn liðskost. Sveitir Stojanoífs drógust þá út úr borginni
og kusu heldur 80 þús. franka sjer til handa — óborgað mála-
gjald, sem kallað var — enn vopnaviðskipti. Stjórnarherrarnir
settir i varðhald, en þeim hleypt út aptur á fárra daga fresti.
Frá Tirnófu kvöddu þeir Stambúloff furstann heim aptur, til
lands síns og ríkis, og þau hraðskeyti komu til hans í Lemberg.
f>að verður ekki betur sjeð, enn að hann hafi brugðizt greitt
við þeim boðskeytum, en hitt ekki enn til viss vitað, hvort
hann hefir að annara ráðum farið, enn þeirra, sem skeytin
komu frá. 29. ágúst steig hann aptur á land í Rústsjúk á
Bolgaralandi. Hann hafði þar tal af konsúli Rússa, og eptir
það sendi hann hraðskeyti til keisarans, þar sem þau auð-
mýktarummæli stóðu - já heit um hlýðni og auðsveipni fram-
vegis, að alla rak í furðu eptir á, og margir ætla, að hann
hafi hjer farið eptir fortölum konsúlsins, og ekki þótt neitt
annað fallið til að blíðlca keisarann. Lengra gat hann heidur ekki
farið enn að lúka svo þessu hraðskeytamáli: «Ur því Rúss-
land hefir veitt mjer þá kórónu sem jeg ber, er jeg fús til að
r
gelja hana aptur drottni þess í hendur». I svari keisarans,
sem skjótt kom um hæl, stóð, að á vandræðum Bolgaralands
og böli yrði enginn endir, meðan furstinn væri þar í völdum.
Hann yrði nú að vita, hvað sjer bæri að gera, Mörgum varð
að orði, að hjer hefði furstinn gengið í pólitiska snöru, en
aðrir segja þó sem sennilegt er, að honum hafi ekki getað
annað enn fallizt hugur, þegar hann sá hvernig allir (stórveldin)
horfðu þeyjandi og tillagalausir á, hvernig með sig var farið.
Hann vildi nú ekki heldur annað enn standa við orð sín, og
þrátt fyrir fagnaðarviðtökur á öllum stöðum — um höfuðborg-