Skírnir - 01.08.1907, Side 45

Hví hefir þú yfirgefið mig ? 237
norðvestan var loftið enn þá dimt af myrkri hinnar hverf-
andi nætur.
Þegar Þórður kom heim frá fjárrekstrinum, bjó hann
.sig til kirkjuferðar. Ekki var það þó guðrækni, sem dró
hann til þeirrar farar, heldur löngun til að hreyfa sig og
njóta blíðviðrisins og náttúrufegurðarinnar. Honum fanst
guð vera afarfjarlægur og afskiftalaus um mannlega hagi.
Þessi tilflnning var orðin aðalkjarni trúar hans, og hon-
'Urri fanst það engu skiíta, að því leyti, hvort hann fór til
kirkju oft eða sjaldan.
Jafnskjótt og Þórður var ferðbúinn, lagði hann af
stað. Hann fór fram hjá öllum bæjum og skeytti ekki
um mannaferðir. Frostkali hafði verið um morguninn,
en veður fagurt, eins og fyr er sagt. Nú hafði hlýnað og
borið ský í loft og þó lítið eitt; voru skýin í samfeldum
flókum, er sigu hægt fyrir sunnanblævi. Tók nú að
rauðbrydda skýjajaðrana fyrir upprennandi sól, en innar
sló á þau lifrauðum og blárauðum bjarma. Því næst roð-
aði hina efstu, svanhvítu fjallatinda, að sunnanverðu;
roðinn færðist niður eftir, hnjúk af hnjúk og hjalla af
hjalla, en langa, dökka skugga lagði norður af hverri
hæð. Og að síðustu rann sólin upp, litlu austar en í há-
suðri, bleikrauð og óvenjulega stór að sjá; mjúka, bleik-
rauða Ijósblæju lagði yfir dalinn og kristallarnir í snjón-
um tindruðu við, eins og augu, sem mæna eftir ást og
unaði.
Þórði leið óvanalega vel. Hann gekk hratt í fyrstu,
en hægði gönguna þegar á leið og naut náttúrufegurðar-
innar, hugsunarlaust og eins og í draumi. Þegar hann
kom á kirkjustaðinn, var alt messufólk komið í kirkju og
presturinn stiginn í stól. Kirkjan var nýleg timburkirkja,
sem tók um 100 manns, ferstrend, nokkuru lengri en hún
var breið og sneri austur og vestur. Dyr voru á vestur-
gafli. Sátu karlmenn innanvert í kirkju, í kór, er var
nokkuru hærri en framkirkjan, á bekkjum meðfram hlið-
veggjunum; en kvenfólk sat á þverbekkjum í framkirkj-
unni, beggja vegna, og var auður gangur eftir kirkjunni