Skírnir - 01.08.1907, Síða 49

Hví hefir þú yfirgefið mig ?
241
næmt væri því, og jafnvel guði þóknanlegt, að víkja við
•orðum, fylla upp og fella burtu, þegar guðspjöllin voru
afrit.uð, þeirri kristindómsstefnu í hag, sem hlutaðeigandi
ritari var sannfærður um að væri hin eina rétta. Sumar
hinar upphaflegu frásagnir týndust og aðrar breyttust,
smátt og smátt. Og loksins seint á annarri öld virðast
flest guðspjöllin hafa fengið þá mynd, er þau hafa nú.
Hvernig er hægt að treysta áreiðanleik slíkra frásagna?
•Og þessi viðurkendu guðspjöll, og nýja testamentið yfir-
leitt, eru þar á ofan skilin á mjög mismunandi hátt, af
hinum ýmsu kristnu trúflokkum, nú á dögum. Katólskir
menn, Lúterstrúarmenn, Kalvinistar, Kvekarar, Methodist-
ar, Presbyterianar, Adventistar o. s. frv., þykjast allir,
hverjir um sig, sitja inni með hinn eina rétta skilning á
kristindóminum, og hanga jafnvel í hárinu hver á öðrum
út af því; því allir vita, að hið rétta getur þó ekki verið
nema eitt. En hver á að gera þar upp á milli?«
Þórður vissi ekki hverju svara skyldi. En nú tók
-Grímur til máls. Honum var mikið niðri fyrir og rómur-
inn óstyrkur i fyrstu; en hann fekk brátt svo mikinn
alvöruþunga, að hinir hlustuðu undrandi og þögulir.
»Þér fer eins og ungum mönnum er títt: þú tekur þá
hliðina, sem þér finst veikust, og dæmir út frá henni,
enda fullyrðir um það, sem þú getur ekki vitað um. En
hvert mál er rétt að dæma fyrst og fremst eftir þess
styrkustu hlið, og í hverju málefni á fyrst og fremst að
leita að þeim sannleika, sem það felur í sér, eða getur
falið. Látum svo vera, að hinn sögulegi grundvöllur
kristindómsins sé ekki traustur; en kristindómurinn stend-
ur ekki né fellur með honum. Að kristindóminum eru
tveir lyklar er svo heita: »Elska. skaltu guð þinn af öllu
hjarta þínu«, og: »Bókstafurinn deyðir, en andinn lífgar«.
Hinar mismunandi trúarskoðanir cru mismunandi ker,
sem lyklarnir eru geymdir í. Með öðrum orðum: hinn
sanni grundvöllur kristindómsins er eðlisástand, enn þá
fremur en söguleg sannindi; hann er það, sem trúarbrögð-
in kalla samfélag víð guð«.
16