Skírnir - 01.04.1908, Side 62

158
Leo Tolstoj.
í stað þess að berast mikið á í klæðaburði, ættum
vér að klæðast sem einfaldast og óbreyttast, því vér er-
um allir börn hius sama föður.
I stað þess að ætla sjálfum oss léttustu störfin og
löðurmannlegustu og leitast við að koma stritvinnunni og
hinum hvimlciðari störfum á þá, sem oft eru burðaminni
og þar á ofan vansælli en vér, eða ekki eir.s fram-
hlevpnir og eigingjarnir, ættum vér að telja oss skylt að
taka að réttri tiltölu þátt í hinum hvimleiðari störfum og
slitvinnunni.
Jafnhliða þessum byltingum i siðferðislífi hans, fóru
og byltingar í ytra lífi hans, daglegum háttum, og var
það bein afleiðing af hinu. Tolstoj hefir aldrei látið stað-
ar numið á miðri leið, heldur jafnan runnið skeiðið á
enda og tekið öllum afleiðingum. Hann gjörbreytti um
þessar mundir öllum lífsháttum sínum. Aður hafðí liann
lifað »í vellystingum praktuglega« að auðmanna og aðals-
manna hætti, en upp frá þessu tamdi hann sér hina
mestu sparneytjii. Hann bragðaði hvorki ket né krásir,
heldur nærðist einungis á kornmeti, kálmeti og ávöxtuni,
og það af skornum skamti. Vín- og tóbaksneyzlu lagði
hann af með öllu. Lengi vel hélt hann trygð við teið,
þjóðdrykk Rússa, en hætti þó við það að lokum, enda
hefir hann lagt meir og meir að sér með aldrinum.
Hann gengur að jafnaði fremur fátæklega klæddur á
bænda vísu, í síðum línkyrtli gyrtum að miðju, og ber-
fættur að sumrinu til. Hann leggur hina mestu áherzlu
á alla líkamlegu vinnu, enda gengur hann sjálfur að
verkum á heimilinu. Hann start'ar að heyvinnu og korn-
skurði á sumrin, en leggur í ofninn hjá sér og ber vatn á
vetrum. Skósmíði nam hann á gamals aldri og gerir sér
sjálfur á fæturna.
Tolstoj hefir þannig í öllum greinum leitast við að
sníða líf sitt eftir kenningum sínum. En hann hefði þó
gert enn betur, ef hann hefði sjálfur mátt ráða. Hann
var um eitt skeið fastráðinn í að afsala sér öllum eigum
sínurn og gefa þær fátækum, því að réttu lagi þóttist