Skírnir - 01.04.1908, Page 81

Ættamöfn.
177
frá öðrum þjóðum, geti vanist þar bæði lofti og landi:
o r ð i ð þjóðlegt. Það er stundum að því ótrúlegur við-
skiftaléttir.
Víðtækastan skilning á ættjarðarástinni hefir sá maður,
sem fer að eins og vorið: að hann ryður burt því gamla,
sem ónýtt er; hitt yngir hann upp. Og hann gerir meira.
Hann veitir athygli hverjum nýjum straumi, sem veita
má inn í þjóðlíflð. Þetta er ljóssæknin.
Jarðvegurinn er misfrjór með þjóðunum. Og rækt-
unaraðferðin misjöfn. Það verður stundum að byrja á
því, sem smæst er. Tína steinana ofan af.
Guðmundub Kamban.
12